| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 141 |
|
| ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102) |
| آن خداوند دانا تدبيرکننده امور شماست . معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، زيرا او آفريننده هر چيزى است ، پس او را بپرستيد که او برپا دارنده و عهده دار هر امرى است . (102) |
| لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103) |
| ديدگان ، او را درنمى يابند ولى او همه ديدگان را درمى يابد ، و اوست که در ژرفاى هر چيزى نفوذ دارد و از ظاهر و باطن آن آگاه است . (103) |
| قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) |
| همانا از جانب پروردگارتان روشنگرى هايى براى شما آمده است ; پس هر که در آنها بنگرد و آنها را دريابد به سود خود اوست ، و هر که کور گردد و آنها را درنيابد به زيان خود اوست ، و من بر شما نگهبان نيستم تا بتوانم دل هايتان را به سويى که مى خواهم بکشانم . (104) |
| وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) |
| و بدين سان دليل ها و نشانه ها را با بيان هاى گوناگون مى آوريم تا آنچه بايد به انجام رسد ، و تا کفرپيشگان به نهايت نگون بختى برسند و بگويند : اى محمّد ، تو آنها را از ديگران فرا گرفته اى ، و تا قرآن را براى مردمى که مى دانند به روشنى بيان کنيم . (105) |
| اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) |
| آنچه را که از جانب پروردگارت به تو وحى شده است پيروى کن که معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، و از مشرکان روى بگردان . (106) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107) |
| و اگر خدا مى خواست آنان مشرک نمى شدند ، و ما تو را نگهبان امور زندگى آنان قرار نداده ايم ، و تو عهده دار رفتار و باورهاى دينى آنان نيستى . (107) |
| وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108) |
| و کسانى را که مشرکان به جاى خدا مى خوانند دشنام ندهيد که آنان نيز خدا را از روى دشمنى که برخاسته از نادانى است دشنام مى دهند . بدين سان براى هر امتى کردارشان را آراسته ايم ; پس به آنچه زيبا مى دانند ناسزا مگوييد . آن گاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و او آنان را از حقيقت آنچه انجام مى دادند با خبر خواهد ساخت . (108) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109) |
| و با سخت ترين سوگندهايشان به خدا سوگند خوردند که اگر نشانه اى بر رسالت محمد به آنان برسد قطعاً به آن ايمان مى آورند . بگو : نشانه ها فقط نزد خداست و من اختياردار آنها نيستم . چه بسا آنان را در سوگندهايشان راستگو به شمار آوريد ولى چه مى دانيد که چون نشانه ها به آنان رسد ايمان نمى آورند . (109) |
| وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) |
| و ما دل ها و ديدگانشان را دگرگون مى کنيم ، ازاين رو به آن نشانه ها و معجزه ها ايمان نمى آورند ; همان گونه که بار نخست پيش از آن که معجزات پيشنهادى آنان را ارائه کنيم به قرآن ايمان نياوردند ، و ما آنان را رها مى کنيم که در سرکشى شان همواره سرگردان بمانند . (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |