| سوره 74 | سوره مبارکه المدثر | صفحه 577 |
|
| فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48) |
| پس شفاعت شافعان سودشان ندهد. (48) |
| فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49) |
| چيست آنان را که از اين تذکّر روى گردان اند؟ (49) |
| كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50) |
| گويا آنان گورخرانى رميده اند; (50) |
| فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51) |
| که از شيرى ژيان گريخته اند. (51) |
| بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52) |
| [نه] بلکه هر يک از آنان مى خواهد که نامه هايى سرگشاده [از سوى خدا] به او داده شود. (52) |
| كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53) |
| چنين نيست، بلکه آنان از آخرت نمى ترسند. (53) |
| كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54) |
| حقّا که اين تذکّرى [ارزشمند] است. (54) |
| فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55) |
| پس هر که خواست با آن تذکّر يابد. (55) |
| وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56) |
| و تذکّر نمى يابند مگر اين که خداوند بخواهد; او سزاوار پرواداشتن و اهل آمرزيدن است. (56) |
| سوره 75 | سوره مبارکه القيامة | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1) |
| قَسم مى خورم به روز قيامت; (1) |
| وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2) |
| و قَسَم مى خورم به نفس ملامتگر، [که شما برانگيخته خواهيد شد]. (2) |
| أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3) |
| آيا اين انسان مى پندارد که استخوان هاى او را هرگز جمع نخواهيم کرد؟ (3) |
| بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4) |
| چرا، [جمع خواهيم کرد] در حالى که بر درست کردن سرانگشتانش تواناييم. (4) |
| بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5) |
| [او دليلى بر نفى معاد ندارد] بلکه اين انسان مى خواهد در آينده پيش روى خود به گناه بپردازد. (5) |
| يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6) |
| [ازاين رو با انکار] مى پرسد: روز قيامت کى خواهد بود؟ (6) |
| فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7) |
| پس وقتى که چشم ها خيره شود; (7) |
| وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8) |
| و ماه بى نور گردد. (8) |
| وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9) |
| و [با در هم ريختن منظومه شمسى] خورشيد و ماه جمع شوند. (9) |
| يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10) |
| آن روز انسان مى گويد: گريزگاه کجا است؟ (10) |
| كَلَّا لَا وَزَرَ (11) |
| هرگز، پناهگاهى نيست. (11) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12) |
| آن روز قرارگاه فقط نزد پروردگار تو است. (12) |
| يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13) |
| آن روز انسان را از آنچه پيش فرستاده و آنچه به جا گذاشته است با خبر مى کنند. (13) |
| بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14) |
| [خبر لازم نيست] بلکه انسان بر نفس خود کاملاً بينا است; (14) |
| وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15) |
| اگرچه عذرتراشى هاى خود را [درباره گناهانش] القا کند. (15) |
| لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16) |
| [اى پيامبر!] زبان خود را به قرائت قرآن حرکت نده که در [حفظ] آن عجله کنى; (16) |
| إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17) |
| زيرا قرائت آن و فراهم کردنش [در ذهن تو ]تنها برعهده ما است. (17) |
| فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18) |
| پس وقتى که ما آن را خوانديم قرائت آن را دنبال کن. (18) |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19) |
| آن گاه همانا بيان و تنظيم [الفاظ] آن فقط برعهده ما است. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |