| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 571 |
|
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11) |
| تا باران فراوان بر شما بفرستد. (11) |
| وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12) |
| و شما را بهوسيله اموال و فرزندان مدد کند و برايتان باغ ها پديد آورد و برايتان نهرها قرار دهد. (12) |
| مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) |
| شما چه حجّتى داريد که از عظمت خداوند نمى ترسيد; (13) |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) |
| در حالى که شما را در اطوار گوناگون آفريده است؟ (14) |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) |
| آيا نديده ايد که خداوند چگونه هفت آسمان را طبقه طبقه آفريده است؟ (15) |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) |
| و ماه را در ميان آنها نورى و خورشيد را چراغى قرار داده است؟ (16) |
| وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) |
| و خدا شما را به گونه اى [شگفت آور] از زمين رويانده است. (17) |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) |
| سپس شما را به زمين بازمى گرداند و [در قيامت ]شما را چنان که بايد بيرون مى آورد. (18) |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) |
| و خداوند زمين را براى شما بسترى گسترده قرار داده است، (19) |
| لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) |
| تا در راه هاى گشاده آن سير کنيد. (20) |
| قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) |
| نوح گفت: پروردگارا! همانا آنان مرا نافرمانى کردند و از کسى پيروى نمودند که مال و فرزندش جز بر خسارتش نيفزود. (21) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) |
| و نيرنگى بسيار بزرگ به کار بستند. (22) |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) |
| و گفتند: هرگز معبودهايتان را رها نکنيد و دست از <وَدّ> و <سُواع> و <يَغوث> و <يَعوق> و <نَسر> برنداريد. (23) |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) |
| و بى گمان بسيارى را گمراه کردند و [خدايا!] ظالمان را جز گمراهى نيفزاى. (24) |
| مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25) |
| [آرى] آنان به سبب گناهانشان غرقه گشتند، پس به آتشى [وصف ناپذير] درآورده شدند و براى خود غير از خدا ياورانى نيافتند. (25) |
| وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) |
| و نوح گفت: پروردگارا! از اين کافران هيچ کس را بر زمين باقى مگذار. (26) |
| إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) |
| زيرا اگر آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مى کنند و جز فرزند گناهکار و کفرپيشه نمى زايند. (27) |
| رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) |
| پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کسى را که با ايمان به خانه ام درآيد و مردان و زنان مؤمن را بيامرز و ظالمان را جز هلاکت نيفزاى. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |