| | سوره 54 | سوره مبارکه القمر | صفحه 531 | 
 | 
| وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ (50) | 
| و فرمان [تکوينى] ما جز يک فرمان نيست، مانند نگاهى به چشم. (50) | 
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْيَاعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (51) | 
| و تحقيقاً ما هم مسلکان شما را هلاک کرديم، پس آيا عبرت گيرنده اى هست؟ (51) | 
| وَكُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ (52) | 
| و هر چه کرده اند در نامه هايشان ثبت است. (52) | 
| وَكُلُّ صَغِيرٍ وَكَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ (53) | 
| و هر کوچک و بزرگى مکتوب است. (53) | 
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ (54) | 
| همانا تقواپيشگان در ميان باغ ها و نهرهايى قرار دارند. (54) | 
| فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ (55) | 
| در جايگاهى راستين، در پيشگاه فرمانروايى مقتدر. (55) | 
| | سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن |  | 
 | 
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | 
| به نام خداوند بخشنده مهربان | 
| الرَّحْمَٰنُ (1) | 
| [خداى] رحمان (1) | 
| عَلَّمَ الْقُرْآنَ (2) | 
| قرآن را تعليم کرد، (2) | 
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ (3) | 
| انسان را آفريد، (3) | 
| عَلَّمَهُ الْبَيَانَ (4) | 
| به او بيان آموخت. (4) | 
| الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ (5) | 
| خورشيد و ماه با حسابى [معيّن] در کاراند. (5) | 
| وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ (6) | 
| و گياه و درخت سجده مى کنند. (6) | 
| وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ (7) | 
| و [او] آسمان را برافراشت و ميزان را بنهاد، (7) | 
| أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ (8) | 
| تا در ميزان تعدّى نکنيد. (8) | 
| وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ (9) | 
| و وزن را عادلانه انجام دهيد و ميزان را کم مکنيد. (9) | 
| وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ (10) | 
| و زمين را براى جهانيان بنهاد، (10) | 
| فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ (11) | 
| که در آن هرگونه ميوه و نخل ها با خوشه هاى غلاف دار هست. (11) | 
| وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ (12) | 
| و دانه هاى داراى برگ و کاه و گياهان خوشبو. (12) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (13) | 
| پس [اى جنّ و انس!] کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (13) | 
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ (14) | 
| انسان را از گِل خشکيده اى همچون سفال آفريد. (14) | 
| وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15) | 
| و جنّ را از شعله آتشى بى دود آفريد. (15) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (16) | 
| پس کدام يک از نعمت هاى پروردگارتان را انکار مى کنيد؟ (16) | 
|  | 
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |