| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 327 |
|
| فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ (58) |
| پس آنها را خُرد کرد بجز بت بزرگشان به اميد اين که به سراغ آن [بت بزرگ] بروند. (58) |
| قَالُوا مَنْ فَعَلَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ (59) |
| [چون باز گشتند] گفتند: چه کسى اين کار را با معبودان ما کرده است؟ به يقين او از ستمکاران است. (59) |
| قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ (60) |
| گفتند: از جوانى شنيديم از آنها [به بدى ]ياد مى کرد که به او ابراهيم مى گويند. (60) |
| قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ (61) |
| گفتند: پس او را پيش چشم مردم بياوريد شايد آنان شهادت دهند [که او از بت ها به بدى ياد کرده است]. (61) |
| قَالُوا أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ (62) |
| گفتند: اى ابراهيم! آيا تو با معبودان ما چنين کرده اى؟ (62) |
| قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ كَانُوا يَنْطِقُونَ (63) |
| گفت: بلکه [سالم ماندن بزرگِ بت ها نشان مى دهد که ]اين بزرگشان اين کار را کرده است، پس اگر سخن مى گويند از آنها بپرسيد. (63) |
| فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنْفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ (64) |
| پس به خود آمدند و گفتند: به يقين شما خودتان ستمکاريد [نه ابراهيم]. (64) |
| ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰؤُلَاءِ يَنْطِقُونَ (65) |
| سپس سر افکنده و مجاب شدند [و گفتند:] قطعاً تو مى دانى که اينها سخن نمى گويند. (65) |
| قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ (66) |
| گفت: آيا با اين وصف چيزهايى را بجز خدا مى پرستيد که نه هيچ سودى براى شما دارند و نه هيچ زيانى به شما مى رسانند؟! (66) |
| أُفٍّ لَكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (67) |
| افّ بر شما و بر آنچه بجز خدا مى پرستيد! آيا با اين حال عقل را به کار نمى گيريد؟ (67) |
| قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِينَ (68) |
| گفتند: اگر مى خواهيد کارى بکنيد او را به سختى بسوزانيد و معبودان خود را يارى دهيد. (68) |
| قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (69) |
| [ابراهيم را در آتش افکندند و] گفتيم: اى آتش! بر ابراهيم سرد و بى آسيب باش. (69) |
| وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ (70) |
| و نيرنگى خطرناک بر ضد او به کار بستند [که نابودش کنند] پس آنان را زيانکارترين [مردم] قرار داديم. (70) |
| وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (71) |
| 71- و او و لوط را [از سرزمين کفر و ظلم ]نجات داده و به سوى سرزمينى که در آن براى جهانيان برکت نهاده ايم (فلسطين) برديم. (71) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ (72) |
| و اسحاق و يعقوب را [به عنوان موهبتى ]افزون به او بخشيديم و همه را افرادى شايسته قرار داديم. (72) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |