| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 201 |
|
| رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ (87) |
| آنان راضى شده اند که با بازماندگانِ [از جهاد ]باشند و بر قلب هايشان مهر نهاده شده است، از اينرو نمى فهمند. (87) |
| لَٰكِنِ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (88) |
| ولى پيامبر و کسانى که با او ايمان آورده اند با نيروهاى مالى و بدنى شان جهاد کرده اند. و خوبى ها فقط براى اينان است، و اينان همان ظفرمندانند. (88) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (89) |
| خدا براى آنان بوستان هايى آماده کرده است که از پايين آنها نهرها جريان دارد، و جاودانه در آنها خواهند بود. اين است آن کاميابى بزرگ. (89) |
| وَجَاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (90) |
| و عذر تراشان از اعراب آمدند تا به آنان اذن [ترک جهاد ]داده شود. و آنان که به خدا و رسول او دروغ گفتند [برجاى ]نشستند. به زودى به کسانى از آنان که کفر ورزيده اند عذابى دردآور خواهد رسيد. (90) |
| لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ ۚ مَا عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (91) |
| بر ضعيفان و بيماران و کسانى که چيزى نمى يابند تا [براى جهاد ]خرج کنند گناهى نيست [که به جهاد نروند ]به شرط اينکه براى خدا و رسول او خيرخواهى کنند. بر نيکوکاران هيچ راهى [براى مؤاخذه ]نيست، و خدا آمرزگار و رحيم است. (91) |
| وَلَا عَلَى الَّذِينَ إِذَا مَا أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَا أَجِدُ مَا أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا مَا يُنْفِقُونَ (92) |
| و نيز گناهى نيست بر کسانى که وقتى نزد تو آمدند تا آنان را [براى جهاد بر مرکبى ]سوار کنى، گفتى: مرکبى نمى يابم تا شما را بر آن سوار کنم و آنان برگشتند در حالى که از اندوهِ اينکه چيزى نمى يابند تا [در راه جهاد ]خرج کنند. چشمانشان از اشک لبريز بود. (92) |
| ۞ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَاءُ ۚ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوَالِفِ وَطَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (93) |
| راه [مؤاخذه ]فقط بر کسانى است که از تو اذن [ترک جهاد ]مى خواهند در حاليکه توانگرند، آنان راضى شده اند که با بازماندگان باشند، و خدا بر قلب هايشان مهر نهاده است، از اين رو نمى دانند. (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |