| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 185 |
|
| وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ (62) |
| و اگر بخواهند [با پيشنهاد صلح ]تو را فريب دهند خدا براى تو کافى است. او است که تو را با نصرت خود و به وسيله مؤمنان تأييد کرد. (62) |
| وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (63) |
| و ميان دلهايشان الفت برقرار کرد، که اگر همه آنچه در زمين است خرج مى کردى نمى توانستى ميان دلهايشان الفت برقرار کنى، ولى خدا ميانشان الفت برقرار کرد. همانا او عزّتمند و حکيم است. (63) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (64) |
| اى پيامبر! خدا و کسانى از مؤمنان که تو را پيروى کرده اند براى تو کافى هستند. (64) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (65) |
| اى پيامبر! مؤمنان را به جنگ [با مهاجمان ]تشويق کن [و بگو: ]اگر از شما بيست تن شکيبا باشند بر دويست تن غالب مى شوند، و اگر از شما صد تن [شکيبا ]باشند بر هزار تن از کافران غالب مى گردند، زيرا آنان مردمى اند که نمى فهمند. (65) |
| الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا ۚ فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (66) |
| اکنون خدا به شما تخفيف داد و دانست که در شما ضعفى هست. پس اگر از شما صد تن شکيبا باشند بر دويست تن غالب مى شوند، و اگر از شما هزار تن [شکيبا ]باشند به اذن خدا بر دو هزار تن غالب مى گردند. و خدا با صابران است. (66) |
| مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَىٰ حَتَّىٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (67) |
| براى هيچ پيغمبرى روا نيست که پيش از آن که [دشمنان مهاجم را ]در زمين [سرکوب و ]بى حرکت کند اسيرانى بگيرد. شما متاع ناپايدار دنيا (فديه اسيران) را مى خواهيد، و خدا آخرت را [براى شما ]مى خواهد و خدا عزّتمند و حکيم است. (67) |
| لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (68) |
| اگر وعده قبلى خدا [مبنّى بر ظفر يافتن شما به يکى از آن دو طائفه ]نبود، به سبب [اسير ]گرفتن شما [که بخشى از وقتتان را گرفت ]شکست بزرگى به شما مى رسيد. (68) |
| فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (69) |
| اکنون از آنچه به دست آورده ايد بهره مند شويد حلال و دلپذير. و از خدا پروا کنيد. همانا خدا آمرزگار و رحيم است. (69) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |