| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 185 |
|
| وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ (62) |
| و اگر دشمنان به فکر فريب دادن تو باشند البته خدا تو را کفايت خواهد کرد، اوست که به نصرت خود و ياري مؤمنان تو را مؤيّد و منصور گردانيد. (62) |
| وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (63) |
| و الفت داد دلهاي مؤمنان را، دلهايي که اگر تو با تمام ثروت روي زمين مي‌خواستي ميان آنها الفت دهي نتوانستي، ليکن خدا تأليف قلوب آنها کرد که او مقتدر و داناست. (63) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (64) |
| اي رسول، خدا تو را کفايت است و مؤمناني که پيروان تواند. (64) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (65) |
| اي رسول، مؤمنان را بر جنگ ترغيب کن که اگر بيست نفر از شما صبور و پايدار باشند بر دويست نفر غالب خواهند شد و اگر صد نفر بوده بر هزار نفر از کافران غلبه خواهند کرد، زيرا آنها گروهي بي‌دانشند. (65) |
| الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا ۚ فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (66) |
| اکنون (پس از جنگ بدر) خدا بر شما تخفيف داد و معلوم کرد که در شما ضعف (ايمان) راه يافته، پس اگر صد نفر از شما صبور و پايدار باشند بر دويست نفر و اگر هزار، بر دو هزار آنان به اذن خدا غالب خواهند شد، و خدا با صابران است. (66) |
| مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَىٰ حَتَّىٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (67) |
| هيچ پيغمبري را روا نباشد که اسيران جنگي بگيرد (تا از آنان فدا گرفته و آنان را رها کند) مگر تا زماني که خون (ناپاکان را) در زمين بسيار بريزد. شما (اي اصحاب رسول) متاع دنيا را مي‌خواهيد و خدا آخرت را مي‌خواهد، و خدا مقتدر و کارش همه از روي حکمت است. (67) |
| لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (68) |
| اگر نبود حکم سابق از خدا (که بر پيغمبر اسلام فدا و غنايم را روا دانست) همانا در آنچه (از آن اسيران) گرفتيد به شما عذاب سخت رسيده بود. (68) |
| فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (69) |
| پس اکنون از هر چه غنيمت گرفتيد بخوريد حلال و گواراي شما باد، و خداترس و پرهيزکار باشيد، که خدا آمرزنده و مهربان است. (69) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |