| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 185 |
|
| وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ ۚ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ (62) |
| و اگر دشمنان بخواهند با پيشنهاد صلح تو را بفريبند تا در شرايط مناسب ضربه اى بر تو وارد کنند ، خدا براى تو بس است ; چرا که او بود که پيش تر تو را با يارى خود و به وسيله مؤمنان نيرومند ساخت . (62) |
| وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مَا أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (63) |
| و دل هاى مؤمنان را به هم پيوند داد ، که اگر همه ثروت روى زمين را خرج مى کردى نمى توانستى ميان دل هايشان پيوند دهى ، ولى خدا بود که ميان آنان الفت انداخت ، به يقين او شکست ناپذير و حکيم است . (63) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُكَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (64) |
| اى پيامبر ، در ميدان کارزار ، خدا تو را بسنده است و نيز کسانى از مؤمنان که تو را پيروى کرده اند . (64) |
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (65) |
| اى پيامبر ، مؤمنان را به پيکار با کافران برانگيز . اگر از شما بيست تن شکيبا باشند ، بر دويست تن از کافران چيره مى شوند ، و اگر از شما صد تن شکيبا باشند بر هزار تن از کفرپيشگان پيروز مى شوند . اين بدان سبب است که آنان مردمى هستند که نمى فهمند . بر اين اساس ، ما شما را مکلّف کرده بوديم حتى اگر دشمن ده برابر شما بودند بايد مقاومت کنيد و از ميدان کارزار مگريزيد . (65) |
| الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا ۚ فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (66) |
| اينک که خدا دانست در ايمان شما ضعفى پديد آمده است تکليف شما را سبک ساخت ; پس اگر از شما يکصد تن شکيبا باشند بر دويست تن چيره مى شوند ، و اگر از شما هزار تن باشند بر دو هزار تن پيروز مى گردند . اينها همه به اذن خداست ، و خدا با شکيبايان است . (66) |
| مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَىٰ حَتَّىٰ يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ ۚ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (67) |
| چرا خودسرانه و بدون مشورت با پيامبر در جنگ بدر از دشمنان اسير گرفتيد تا در برابر آزادى آنان فديه بگيريد ؟ در صورتى که براى هيچ پيامبرى سزاوار نبوده است که در ميدان جنگ اسيرانى بگيرد . پيامبران بايد در ميدان جنگ چنان بر کشته ها بيفزايند تا عبرت ديگران شود . اين شيوه تا زمانى است که دينشان در زمين استقرار نيافته باشد ، امّا از آن پس براى آنان رواست که از دشمن اسير بگيرند . شما خواهان متاع ناپايدار دنيا هستيد و خداوند سراى آخرت را براى شما مى خواهد ، و خدا شکست ناپذير و حکيم است . (67) |
| لَوْلَا كِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّكُمْ فِيمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (68) |
| اگر پيشتر از جانب خدا مقرر نشده بود که به عذاب گرفتار نگرديد ، قطعاً به سبب اين که در جنگ بدر اسير گرفتيد ، عذابى بزرگ به شما مى رسيد . (68) |
| فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (69) |
| ولى اکنون از فديه ها و آنچه به غنيمت گرفته ايد بهره ببريد که براى شما حلال و پاکيزه است ، و از خدا پروا کنيد که خدا آمرزنده و مهربان است . (69) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |