| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 483 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حاء، ميم، (1) |
| عسق (2) |
| عين، سين، قاف. (2) |
| كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3) |
| اين گونه، خداى نيرومند حکيم به سوى تو و به سوى کسانى که پيش از تو بودند، وحى مى‌کند. (3) |
| لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (4) |
| آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ اوست و او بلندمرتبه بزرگ است. (4) |
| تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (5) |
| چيزى نمانده که آسمانها از فرازشان بشکافند و [حال آنکه] فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و براى کسانى که در زمين هستند آمرزش مى‌طلبند. آگاه باش، در حقيقت خداست که آمرزنده مهربان است. (5) |
| وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (6) |
| و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند، خدا بر ايشان نگهبان است و تو بر آنان گمارده نيستى. (6) |
| وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ (7) |
| و بدين گونه قرآن عربى به سوى تو وحى کرديم تا [مردم] مکّه و کسانى را که پيرامون آنند هشدار دهى، و از روز گردآمدن [خلق] -که ترديدى در آن نيست- بيم دهى؛ گروهى در بهشتند و گروهى در آتش. (7) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (8) |
| و اگر خدا مى‌خواست، قطعاً آنان را امتى يگانه مى‌گردانيد، ليکن هر که را بخواهد، به رحمت خويش درمى‌آورد و ستمگران نه يارى دارند و نه ياورى. (8) |
| أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (9) |
| آيا به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند؟ خداست که دوست راستين است، و اوست که مردگان را زنده مى‌کند، و هموست که بر هر چيزى تواناست. (9) |
| وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (10) |
| و در باره هر چيزى اختلاف پيدا کرديد، داوريش به خدا [ارجاع مى‌گردد]. چنين خدايى پروردگار من است. بر او توکل کردم و به سوى او بازمى‌گردم. (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |