| سوره 51 | سوره مبارکه الذاريات | صفحه 523 |
|
| كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52) |
| بدين سان بر کسانى که پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينکه گفتند: «ساحر يا ديوانه‌اى است.» (52) |
| أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53) |
| آيا همديگر را به اين [سخن] سفارش کرده بودند؟ [نه!] بلکه آنان مردمى سرکش بودند. (53) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ (54) |
| پس، از آنان روى بگردان، که تو در خور نکوهش نيستى. (54) |
| وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) |
| و پند ده، که مؤمنان را پند سود بخشد. (55) |
| وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) |
| و جن و انس را نيافريدم جز براى آنکه مرا بپرستند. (56) |
| مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ (57) |
| از آنان هيچ روزيى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم که مرا خوراک دهند. (57) |
| إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) |
| خداست که خود روزى بخش نيرومند استوار است. (58) |
| فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) |
| پس براى کسانى که ستم کردند بهره‌اى است از عذاب، همانند بهره عذاب ياران [قبلى]شان. پس [بگو:] در خواستن عذاب از من، شتابزدگى نکنند. (59) |
| فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60) |
| پس واى بر کسانى که کافر شده‌اند از آن روزى که وعده يافته‌اند. (60) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالطُّورِ (1) |
| سوگند به طور، (1) |
| وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ (2) |
| و کتابى نگاشته شده، (2) |
| فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ (3) |
| در طومارى گسترده؛ (3) |
| وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ (4) |
| سوگند به آن خانه آباد [خدا]؛ (4) |
| وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (5) |
| سوگند به بام بلند [آسمان]، (5) |
| وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6) |
| و آن درياى سرشار [و افروخته]، (6) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ (7) |
| که عذاب پروردگارت واقع‌شدنى است؛ (7) |
| مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ (8) |
| آن را هيچ بازدارنده‌اى نيست. (8) |
| يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا (9) |
| روزى که آسمان سخت در تب و تاب افتد، (9) |
| وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا (10) |
| و کوهها [جمله] به حرکت درآيند. (10) |
| فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (11) |
| پس واى بر تکذيب‌کنندگان در آن روز. (11) |
| الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ (12) |
| آنان که به ياوه سرگرمند. (12) |
| يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13) |
| روزى که به سوى آتش جهنم کشيده مى‌شوند [چه] کشيدنى. (13) |
| هَٰذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (14) |
| [و به آنان گويند:] «اين همان آتشى است که دروغش مى‌پنداشتيد. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |