| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 384 |
|
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (77) |
| و به راستى که آن، رهنمود و رحمتى براى مؤمنان است. (77) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) |
| در حقيقت، پروردگار تو طبق حکم خود ميان آنان داورى مى‌کند، و اوست شکست‌ناپذير دانا. (78) |
| فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) |
| پس بر خدا توکل کن که تو واقعاً بر حق آشکارى. (79) |
| إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) |
| البته تو مردگان را شنوا نمى‌گردانى، و اين ندا را به کران -چون پشت بگردانند- نمى‌توانى بشنوانى. (80) |
| وَمَا أَنْتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81) |
| و راهبر کوران [و بازگرداننده] از گمراهى‌شان نيستى. تو جز کسانى را که به نشانه‌هاى ما ايمان آورده‌اند و مسلمانند، نمى‌توانى بشنوانى. (81) |
| ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) |
| و چون قول [عذاب] بر ايشان واجب گردد، جنبنده‌اى را از زمين براى آنان بيرون مى‌آوريم که با ايشان سخن گويد که: مردم [چنانکه بايد] به نشانه‌هاى ما يقين نداشتند. (82) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) |
| و آن روز که از هر امتى، گروهى از کسانى را که آيات ما را تکذيب کرده‌اند محشور مى‌گردانيم، پس آنان نگاه داشته مى‌شوند تا همه به هم بپيوندند. (83) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (84) |
| تا چون [همه کافران] بيايند، [خدا] مى‌فرمايد: «آيا نشانه‌هاى مرا به دروغ گرفتيد و حال آنکه از نظر علم، بدانها احاطه نداشتيد؟ آيا [در طول حيات] چه مى‌کرديد؟» (84) |
| وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ (85) |
| و به [کيفر] آنکه ستم کردند، حکم [عذاب] بر آنان واجب گردد، در نتيجه ايشان دَم برنيارند. (85) |
| أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) |
| آيا نديده‌اند که ما شب را قرار داده‌ايم تا در آن بياسايند، و روز را روشنى‌بخش [گردانيديم]؟ قطعاً در اين [امر] براى مردمى که ايمان مى‌آورند مايه‌هاى عبرت است. (86) |
| وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) |
| و روزى که در صور دميده شود، پس هر که در آسمانها و هر که در زمين است به هراس افتد، مگر آن کس که خدا بخواهد. و جملگى با زبونى رو به سوى او آورند. (87) |
| وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) |
| و کوهها را مى‌بينى [و] مى‌پندارى که آنها بى‌حرکتند و حال آنکه آنها ابرآسا در حرکتند. [اين] صُنعِ خدايى است که هر چيزى را در کمال استوارى پديد آورده است. در حقيقت، او به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است. (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |