| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 384 |
|
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (77) |
| و هم اين کتاب خدا براي اهل ايمان هدايت و رحمت کامل است. (77) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) |
| (اي رسول ما) خداي تو (در قيامت) ميان اختلافات اين مردم حکم خواهد کرد که او خداي مقتدر و داناست. (78) |
| فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) |
| پس تو بر خدا توکل کن که تو البته بر حقّي و حقانيّتت بر همه آشکار است. (79) |
| إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) |
| همانا تو نتواني که مردگان (و مرده دلان کفر) را سخني بشنواني و يا کران (باطن) را که از گفتارت روي مي‌گردانند به دعوت (به حقيقت) شنوا کني. (80) |
| وَمَا أَنْتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81) |
| و تو هرگز نتواني که (اين) کوران (باطن) را از گمراهيشان هدايت کني، تنها آنان که به آيات ما ايمان مي‌آورند و تسليم امر ما هستند تو آنها را مي‌تواني سخن بشنواني (و به راه حق هدايت کني). (81) |
| ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) |
| و هنگامي که وعده عذاب کافران به وقوع پيوندد (و يا زمان انتقام به ظهور قائم فرا رسد) جنبنده‌اي از زمين بيرون آريم که با آنان تکلم کند، که مردم به آيات ما (بعد از اين) از روي يقين نمي‌گروند. (82) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) |
| و (اي رسول، امت را به ياد آر) روزي که (به عرصه قيامت يا رجعت به دنيا در ظهور امام عصر) از هر قومي يک دسته را که تکذيب آيات ما مي‌کنند بر مي‌انگيزيم و آنها (براي سؤال) باز داشته خواهند شد. (83) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (84) |
| تا آن گاه که همه باز آيند خدا به آنها بفرمايد که آيا آيات مرا که به آن احاطه علمي نيافتيد تکذيب کرديد يا آنکه در مقام عمل (با آن آيات) چه مي‌کرديد؟ (84) |
| وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ (85) |
| و فرمان عذاب شديد به کيفر (کفر و) ظلم بر آنها برسد و هيچ سخن ديگر نتوانند گفت. (85) |
| أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) |
| آيا کافران نديدند که ما (به قدرت کامله خود) شب را (تاريک) براي سکون و آرامش خلق قرار داديم و روز را روشن (براي کسب و کار)؟ همانا در اين وضع شب و روز آيات و نشانه‌هايي (از قدرت الهي) براي اهل ايمان پديدار است. (86) |
| وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) |
| و (باز به امت ياد آور شو) روزي که در صور (اسرافيل) دميده شود، آن روز هر که در آسمانها و هر که در زمين است جز آن که خدا خواسته همه ترسان و هراسان باشند و همه منقاد و ذليل (به محشر) به نزد او آيند. (87) |
| وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) |
| و در آن هنگام کوهها را بنگري و جامد و ساکن تصور کني در صورتي که مانند ابر (تند سير) در حرکتند. صنع خداست که هر چيزي را در کمال اتقان و استحکام ساخته، که علم کامل او به افعال همه شما خلايق محيط است. (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |