| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 384 |
|
| وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (77) |
| و بى ترديد آن هدايت و رحمتى براى مؤمنان است. (77) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) |
| و همانا پروردگار تو به حکم خود ميان آنان قضاوت خواهد کرد و او است عزّتمند دانا. (78) |
| فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) |
| پس بر خدا توکّل کن که تو بر حقّ نمايان استوارى. (79) |
| إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) |
| بى گمان تو نمى توانى دعوت را به مردگان بشنوانى و[نيز] نمى توانى [آن را] به کران، که پشت کنان روى مى گردانند، بشنوانى. (80) |
| وَمَا أَنْتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81) |
| و تو هدايت کننده کوران از گمراهى شان نيستى و نمى توانى [حق را] بشنوانى جز به کسانى که به آيات ما ايمان مى آورند و در نتيجه تسليم [حق ]هستند. (81) |
| ۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) |
| و هنگامى که قول (عذاب) بر آنان واقع شود، جنبنده اى را از زمين برايشان بيرون مى آوريم که با آنها سخن مى گويد که اين مردم به آيات ما يقين نمى کردند. (82) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) |
| و [ياد کن] زمانى را که از هر امّتى گروهى از آنان را که آيات ما را تکذيب مى کنند، محشور مى کنيم و از پراکندگى بازداشته مى شوند. (83) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (84) |
| تا آن گاه که بيايند [خدا] مى گويد: آيا آيات مرا تکذيب کرديد در حالى که احاطه علمى به آنها نداشتيد؟ اساساً شما [غير از تکذيب] چکار انجام مى داديد؟ (84) |
| وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ (85) |
| و به سبب آن که ستم کردند قول (عذاب) بر آنان واقع مى شود پس آنان سخن نمى گويند. (85) |
| أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) |
| آيا نديده اند که ما شب را قرار داده ايم تا در آن آرام گيرند و روز را روشن ساخته ايم [تا در آن به تلاش معاش برخيزند]؟ همانا در اين (گردش شب و روز) نشانه هايى است براى مردمى که ايمان مى آورند. (86) |
| وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) |
| و [ياد کن] روزى را که در صور دميده مى شود، پس هر که در آسمان ها و هر که در زمين است وحشت مى کند مگر کسى که خدا بخواهد و همه خاضعانه نزد او مى آيند. (87) |
| وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) |
| و کوه ها را مى بينى و آنها را بى حرکت مى پندارى در حالى که مانند ابر عبور مى کنند [اين ]صُنع خدا است، همان که [ساختِ] هر چيزى را محکم کرده است; همانا او به آنچه انجام مى دهيد آگاه است. (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |