| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 373 |
|
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) |
| اين جز شيوه پيشينيان نيست. (137) |
| وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) |
| و ما عذاب نخواهيم شد.» (138) |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| پس تکذيبش کردند و هلاکشان کرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (139) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (140) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) |
| ثموديان، پيامبران [خدا] را تکذيب کردند؛ (141) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) |
| آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (142) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) |
| من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (143) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) |
| از خدا پروا کنيد و فرمانم ببريد. (144) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) |
| و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (145) |
| أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) |
| آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‌کنند؟ (146) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) |
| در باغها و در کنار چشمه‌ساران، (147) |
| وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) |
| و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفه‌هايشان لطيف است؟ (148) |
| وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) |
| و هنرمندانه براى خود از کوهها خانه‌هايى مى‌تراشيد. (149) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) |
| از خدا پروا کنيد و فرمانم ببريد. (150) |
| وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) |
| و فرمان افراطگران را پيروى مکنيد: (151) |
| الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) |
| آنان که در زمين فساد مى‌کنند و اصلاح نمى‌کنند.» (152) |
| قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) |
| گفتند: «قطعاً تو از افسون‌شدگانى. (153) |
| مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) |
| تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى. اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور. (154) |
| قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) |
| گفت: «اين ماده‌شترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست. (155) |
| وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) |
| و به آن گزندى مرسانيد که عذاب روزى هولناک شما را فرو مى‌گيرد. (156) |
| فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) |
| پس آن را پى کردند و پشيمان گشتند. (157) |
| فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) |
| آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (158) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (159) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |