| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 372 |
|
| قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (112) |
| [نوح] گفت: «به [جزئيات] آنچه مى‌کرده‌اند چه آگاهى دارم؟ (112) |
| إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ (113) |
| حسابشان -اگر درمى‌يابيد- جز با پروردگارم نيست. (113) |
| وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ (114) |
| و من طردکننده مؤمنان نيستم. (114) |
| إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (115) |
| من جز هشداردهنده‌اى آشکار [بيش] نيستم.» (115) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ (116) |
| گفتند: «اى نوح، اگر دست برندارى قطعاً از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود.» (116) |
| قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ (117) |
| گفت: «پروردگارا، قوم من مرا تکذيب کردند؛ (117) |
| فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (118) |
| ميان من و آنان فيصله ده، و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش.» (118) |
| فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (119) |
| پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود، رهانيديم؛ (119) |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ (120) |
| آنگاه باقى‌ماندگان را غرق کرديم. (120) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) |
| قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. (121) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (122) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (122) |
| كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| عاديان، پيامبران [خدا] را تکذيب کردند. (123) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (124) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (125) |
| من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم. (125) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (126) |
| از خدا پروا کنيد و فرمانم ببريد. (126) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (127) |
| و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (127) |
| أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ (128) |
| آيا بر هر تپه‌اى بنايى مى‌سازيد که [در آن] دست به بيهوده‌کارى زنيد؟ (128) |
| وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ (129) |
| و کاخهاى استوار مى‌گيريد به اميد آنکه جاودانه بمانيد؟ (129) |
| وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ (130) |
| و چون حمله‌ور مى‌شويد [چون] زورگويان حمله‌ور مى‌شويد؟ (130) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (131) |
| پس، از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد. (131) |
| وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ (132) |
| و از آن کس که شما را به آنچه مى‌دانيد مدد کرد پروا داريد: (132) |
| أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ (133) |
| شما را به [دادن] دامها و پسران مدد کرد، (133) |
| وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (134) |
| و به [دادن] باغها و چشمه‌ساران؛ (134) |
| إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (135) |
| من از عذاب روزى هولناک بر شما مى‌ترسم. (135) |
| قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ (136) |
| گفتند: «خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يکسان است. (136) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |