| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 285 |
|
| وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُورًا (28) |
| و اگر به اميد رحمتى که از پروردگارت جوياى آنى، از ايشان روى مى‌گردانى، پس با آنان سخنى نرم بگوى. (28) |
| وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا (29) |
| و دستت را به گردنت زنجير مکن و بسيار [هم] گشاده‌دستى منما تا ملامت‌شده و حسرت‌زده بر جاى مانى. (29) |
| إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (30) |
| بى‌گمان، پروردگار تو براى هر که بخواهد، روزى را گشاده يا تنگ مى‌گرداند. در حقيقت، او به [حال] بندگانش آگاه بيناست. (30) |
| وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا (31) |
| و از بيم تنگدستى فرزندان خود را مکشيد. ماييم که به آنها و شما روزى مى‌بخشيم. آرى، کشتن آنان همواره خطايى بزرگ است. (31) |
| وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا (32) |
| و به زنا نزديک مشويد، چرا که آن همواره زشت و بد راهى است. (32) |
| وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا (33) |
| و نفسى را که خداوند حرام کرده است جز به حق مکشيد، و هر کس مظلوم کشته شود، به سرپرست وى قدرتى داده‌ايم، پس [او] نبايد در قتل زياده‌روى کند، زيرا او [از طرف شرع] يارى شده است. (33) |
| وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا (34) |
| و به مال يتيم -جز به بهترين وجه- نزديک مشويد تا به رشد برسد، و به پيمان [خود] وفا کنيد، زيرا که از پيمان پرسش خواهد شد. (34) |
| وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا (35) |
| و چون پيمانه مى‌کنيد، پيمانه را تمام دهيد، و با ترازوى درست بسنجيد که اين بهتر و خوش فرجام‌تر است. (35) |
| وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا (36) |
| و چيزى را که بدان علم ندارى دنبال مکن، زيرا گوش و چشم و قلب، همه مورد پرسش واقع خواهند شد. (36) |
| وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (37) |
| و در [روى] زمين به نخوت گام برمدار، چرا که هرگز زمين را نمى‌توانى شکافت، و در بلندى به کوهها نمى‌توانى رسيد. (37) |
| كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا (38) |
| همه اين [کارها] بدش نزد پروردگار تو ناپسنديده است. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |