| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 204 |
|
| وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا وَتَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًا لِمَنْ حَارَبَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ ۚ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَىٰ ۖ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (107) |
| و آنهايى که مسجدى اختيار کردند که مايه زيان و کفر و پراکندگى ميان مؤمنان است، و [نيز] کمينگاهى است براى کسى که قبلاً با خدا و پيامبر او به جنگ برخاسته بود، و سخت سوگند ياد مى‌کنند که جز نيکى قصدى نداشتيم. و[لى] خدا گواهى مى‌دهد که آنان قطعاً دروغگو هستند. (107) |
| لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًا ۚ لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَىٰ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ ۚ فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا ۚ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ (108) |
| هرگز در آن جا مايست، چرا که مسجدى که از روز نخستين بر پايه تقوا بنا شده، سزاوارتر است که در آن [به نماز] ايستى. [و] در آن، مردانى‌اند که دوست دارند خود را پاک سازند، و خدا کسانى را که خواهان پاکى‌اند دوست مى‌دارد. (108) |
| أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ تَقْوَىٰ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (109) |
| آيا کسى که بنياد [کار] خود را بر پايه تقوا و خشنودى خدا نهاده بهتر است يا کسى که بناى خود را بر لب پرتگاهى مُشرف به سقوط پى‌ريزى کرده و با آن در آتش دوزخ فرو مى‌افتد؟ و خدا گروه بيدادگران را هدايت نمى‌کند. (109) |
| لَا يَزَالُ بُنْيَانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلَّا أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (110) |
| همواره آن ساختمانى که بنا کرده‌اند، در دلهايشان مايه شک [و نفاق] است، تا آنکه دلهايشان پاره پاره شود، و خدا داناى سنجيده‌کار است. (110) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ۚ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ ۚ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (111) |
| در حقيقت، خدا از مؤمنان، جان و مالشان را به [بهاى] اينکه بهشت براى آنان باشد، خريده است؛ همان کسانى که در راه خدا مى‌جنگند و مى‌کُشند و کشته مى‌شوند. [اين] به عنوان وعده حقى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده اوست. و چه کسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است؟ پس به اين معامله‌اى که با او کرده‌ايد شادمان باشيد، و اين همان کاميابى بزرگ است. (111) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |