| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 90 |
|
| وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا (75) |
| براى شما چه سودى دارد که در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانى که ناتوان شمرده شده و مورد ستم کفرپيشگان قرار گرفته اند نمى جنگيد ؟ همانان که مى گويند : پروردگارا ، ما را از اين شهرى که مردمش ستمگرند بيرون بر ، و از جانب خودت براى ما سرپرستى بگمار ، و از نزد خويش براى ما ياورى مقرر دار . (75) |
| الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (76) |
| کسانى که ايمان آورده اند ، در راه خدا پيکار مى کنند و کسانى که کافر شده اند ، در راه طاغوت مى جنگند ، پس با دوستان شيطان پيکار کنيد که قطعاً نيرنگ شيطان سست است . (76) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً ۚ وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ ۗ قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَىٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا (77) |
| آيا نديدى کسانى را که به آنان گفته شد : اينک ـ به رغم آزار مشرکان ـ دست از جهاد بداريد و نماز را برپا داريد و زکات بدهيد تا امکانات جنگ براى شما فراهم شود . امّا هنگامى که پيکار بر آنان واجب شد ، برخلاف انتظار ، گروهى از ايشان از مردم ]= مشرکان[ ترسيدند ، مانند ترس از خدا يا ترسى بيشتر ، و گفتند : پروردگارا ، چرا پيکار را بر ما مقرر داشتى ؟ چرا مرگ ما را تا زمان مقرر آن به تأخير نينداختى که آن سرآمدى نزديک است ؟ اى پيامبر ، به آنان بگو : بهره دنيا اندک است و سراى آخرت براى کسى که تقوا پيشه کرده است بهتر است و بر شما به اندازه رشته هسته خرمايى ستم نمى رود و از پاداشتان کاسته نمى شود ، پس نبايد از پيکار در راه خدا هراسى در دل داشته باشيد . (77) |
| أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ ۗ وَإِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِكَ ۚ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ فَمَالِ هَٰؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا (78) |
| گمان نکنيد که اگر در جهاد حضور نيافتيد از مرگ در امان مى مانيد ; هر کجا باشيد شما را مرگ در مى رسد ، هر چند در دژهايى استوار و مرتفع به سر بريد . و اگر خيرى به آنان رسد مى گويند : اين از جانب خداست ، و اگر شرّى به ايشان رسد مى گويند : اين از جانب توست . به آنان بگو : همه از نزد خداست . پس اين مردم را چه شده که نزديک است هيچ سخنى را درنيابند . (78) |
| مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ ۚ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا (79) |
| هر خيرى به تو رسد از جانب خداست و هر ناگوارى به تو رسد از خود توست . ما تو را براى مردم به رسالت فرستاديم و به تو سِمتى ديگر نداديم تا بتوانى خوشى يا ناگوارى برايشان بياورى ، و همين بس که خدا بر اين امر گواه باشد . (79) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |