| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 470 |
|
| وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَىٰ وَلْيَدْعُ رَبَّهُ ۖ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَنْ يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ (26) |
| و فرعون به بزرگان قومش گفت : مرا واگذاريد اگر مرا به خود وانهيد موسى را مى کشم و بر اوست که پروردگارش را بخواند تا اگر توانست از دست من نجاتش دهد . من از اين مى ترسم که موسى دين شما را دگرگون سازد و شما را از پرستش خدايانتان به پرستش خداى خودش سوق دهد ، يا اين که شوکت يابد و به مبارزه برخيزد و در زمين تباهى پديد آورد . (26) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ مِنْ كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ (27) |
| موسى به فرعونيان گفت : من از شرّ هر گردنکشى که به روز قيامت که روز حسابرسى است ايمان ندارد ، به خداى يکتا که پروردگار من و پروردگار شماست پناه برده ام . (27) |
| وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ يَقُولَ رَبِّيَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ وَإِنْ يَكُ كَاذِبًا فَعَلَيْهِ كَذِبُهُ ۖ وَإِنْ يَكُ صَادِقًا يُصِبْكُمْ بَعْضُ الَّذِي يَعِدُكُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ كَذَّابٌ (28) |
| در اين ميان مردى با ايمان که از خاندان فرعون بود و ايمانش را از آنان پوشيده مى داشت ، گفت : آيا مردى را به خاطر اين که مى گويد : فقط خدا پروردگار من است ، مى کشيد ؟ در حالى که او براى شما از جانب پروردگارتان دلايلى روشن بر مدعاى خويش آورده است . اگر او دروغگو باشد دروغش به زيان او خواهد بود; و اگر راستگو باشد ، دست کم برخى از آنچه به شما وعده مى دهد به شما خواهد رسيد . قطعاً خدا کسى را که تجاوزکار و دروغ پرداز باشد ، هدايت نمى کند . (28) |
| يَا قَوْمِ لَكُمُ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ظَاهِرِينَ فِي الْأَرْضِ فَمَنْ يَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا ۚ قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِيكُمْ إِلَّا مَا أَرَىٰ وَمَا أَهْدِيكُمْ إِلَّا سَبِيلَ الرَّشَادِ (29) |
| اى قومِ من ، امروز فرمانروايى از آنِ شماست ، در حالى که در اين سرزمين بر بنى اسرائيل که زيردستان شما هستند چيره گشته ايد ، ولى چه کسى ما را در برابر عذاب خدا ـ اگر به سراغمان آمد ـ يارى مى رساند ؟ فرعون ] سخن او را قطع کرد و [ گفت : من جز آنچه را مى بينم و به درستى آن اطمينان دارم به شما نمى نمايم ، و شما را جز به راه درست راهنمايى نمى کنم . (29) |
| وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِثْلَ يَوْمِ الْأَحْزَابِ (30) |
| و آن کس که ايمان آورده بود ] در ادامه سخنانش [ گفت : اى قومِ من ، به راستى من بر شما از روزى بسانِ روز امّت هاى گذشته که در آن به عذاب الهى گرفتار شدند ، مى ترسم . (30) |
| مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۚ وَمَا اللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ (31) |
| من از مثل آن سنّتى که بر قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از آنان بودند ، جارى شد بيم دارم ، و خدا هيچ ستمى براى بندگان خود نمى خواهد . (31) |
| وَيَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ (32) |
| و اى قومِ من ، به راستى من بر شما از روز قيامت ، روزى که ستمکاران يکديگر را ندا مى دهند که واى بر ما ! مى ترسم; (32) |
| يَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِينَ مَا لَكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ ۗ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ (33) |
| روزى که پشت کرده از آتش دوزخ مى گريزيد; در آن روز از جانب خدا هيچ کس نيست که شما را از عذاب نگاه دارد ، زيرا خدا دوزخيان را در بيراهه افکنده است ، و هر که را خدا در بيراهه افکند راهنمايى که او را به راه درست آورد نخواهد داشت . (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |