| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 104 |
|
| ۞ إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (163) |
| آرى ، آنان به قرآن ايمان مى آورند ، زيرا ما آن را به تو وحى کرده ايم ، همان گونه که به نوح و پيامبران بعد از او وحى کرديم و همان گونه که به ابراهيم ، اسماعيل ، اسحاق ، يعقوب ، اسباط ( پيامبرانى از نسل يعقوب ) ، عيسى ، ايوب ، يونس ، هارون و سليمان وحى فرستاديم و به داود کتاب آسمانى داديم . (163) |
| وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ ۚ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَىٰ تَكْلِيمًا (164) |
| و پيامبرانى که سرگذشتشان را پيش تر براى تو خوانده ايم و پيامبرانى که داستانشان را براى تو حکايت نکرده ايم ، و خدا با موسى سخن گفت سخن گفتنى . (164) |
| رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (165) |
| پيامبرانى که مردم را به پاداش الهى بشارت دادند و از کيفر او بيم دادند ، خداوند آنان را براى اتمام حجت گسيل داشت تا پس از رسالت پيامبران براى مردم در برابر خدا حجتى نباشد که ما حقيقت را درنيافتيم . و خدا شکست ناپذير و کارهايش همه از روى حکمت است و کسى نمى تواند در احتجاج ، بر او چيره شود . (165) |
| لَٰكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَيْكَ ۖ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَشْهَدُونَ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا (166) |
| دليل حقانيت قرآن تنها همگونى رسالت تو با رسالت ديگر پيامبران نيست ، بلکه خداوند خود در مورد آنچه به سوى تو فروفرستاده گواه است . او گواهى مى دهد که آن را با علم خود به سوى تو نازل کرده است ، و فرشتگان نيز که حامل وحى اند به راستى و درستى آن گواهى مى دهند ، و کافى است که خدا بر اين گواه باشد . (166) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِيدًا (167) |
| بى ترديد ، کسانى که کفر ورزيده و با رويگردانى از قرآن از راه خدا روى برتافته اند ، به بيراهه اى رفته اند که با حق فاصله اى دور و دراز دارد . (167) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا (168) |
| کسانى که کافر شده و با انکار قرآن بر خود ستم کرده اند نشايد که خدا آنان را بيامرزد و نشايد که آنان را به راهى هدايت کند ، (168) |
| إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (169) |
| مگر به راه دوزخ که براى هميشه در آن ماندگارند ، آن بر خدا آسان است . (169) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْرًا لَكُمْ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (170) |
| اى مردم ، اين پيامبر براى شما از جانب پروردگارتان چيزى را آورده است که سراسر حق است ، پس به او ايمان بياوريد که اين براى شما بهتر است . و اگر کافر شويد ، از حاکميت و مالکيت خدا چيزى نکاسته ايد ، زيرا آنچه در آسمان ها و زمين است از آنِ اوست ، و خدا دانا و حکيم است . (170) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |