| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 155 |
|
| قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِنْ لَا تَعْلَمُونَ (38) |
| (خداوند به آنها) ميگويد: (در صف گروه هاي مشابه خود از جن و انس در آتش وارد شويد!) هر زمان که گروهي وارد ميشوند، گروه ديگر را لعن ميکنند، تا همگي با ذلت در آن قرار گيرند. (در اين هنگام) گروه پيروان درباره پيشوايان خود ميگويند: (خداوندا! اينها بودند که ما را گمراه ساختند، پس کيفر آنها را از آتش دو برابر کن! (کيفري براي گمراهيشان، و کيفري بخاطر گمراه ساختن ما. )) ميفرمايد: (براي هر کدام (از شما) عذاب مضاعف است، ولي نميدانيد! (چرا که پيروان اگر گرد پيشوايان گمراه را نگرفته بودند، قدرتي بر اغواي مردم نداشتند. )) (38) |
| وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (39) |
| و پيشوايان آنها به پيروان خود ميگويند: (شما امتيازي بر ما نداشتيد، پس بچشيد عذاب (الهي) را در برابر آنچه انجام ميداديد! (39) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (40) |
| کساني که آيات ما را تکذيب کردند، و در برابر آن تکبر ورزيدند، (هرگز) درهاي آسمان به رويشان گشوده نميشود، و (هيچ گاه) داخل بهشت نخواهند شد مگر اينکه شتر از سوراخ سوزن بگذرد! اين گونه، گنهکاران را جزا ميدهيم! (40) |
| لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِنْ فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (41) |
| براي آنها بستري از (آتش) دوزخ، و روي آنها پوششهايي (از آن) است، و اينچنين ظالمان را جزا ميدهيم! (41) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (42) |
| و کساني که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند -البته هيچ کس را جز به اندازه تواناييش تکليف نميکنيم- آنها اهل بهشتند، و جاودانه در آن خواهند ماند. (42) |
| وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43) |
| و آنچه در دلها از کينه و حسد دارند، برميکنيم (تا در صفا و صميميت با هم زندگي کنند)، و از زير (قصرها و درختان) آنها، نهرها جريان دارد، ميگويند: (ستايش مخصوص خداوندي است که ما را به اين (همه نعمتها) رهنمون شد، و اگر خدا ما را هدايت نکرده بود، ما (به اينها) راه نمييافتيم! مسلما فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند!) و (در اين هنگام) به آنان ندا داده ميشود که: (اين بهشت را در برابر اعمالي که انجام ميداديد، به ارث برديد!) (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |