| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 154 |
|
| ۞ يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ (31) |
| اي فرزندان آدم! زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود برداريد! و (از نعمتهاي الهي) بخوريد و بياشاميد، ولي اسراف نکنيد که خداوند مسرفان را دوست نميدارد! (31) |
| قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (32) |
| بگو: (چه کسي زينتهاي الهي را که براي بندگان خود آفريده، و روزيهاي پاکيزه را حرام کرده است؟!) بگو: (اينها در زندگي دنيا، براي کساني است که ايمان آورده اند، (اگر چه ديگران نيز با آنها مشارکت دارند، ولي) در قيامت، خالص (براي مومنان) خواهد بود. ) اين گونه آيات (خود) را براي کساني که آگاهند، شرح ميدهيم! (32) |
| قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (33) |
| بگو: (خداوند، تنها اعمال زشت را، چه آشکار باشد چه پنهان، حرام کرده است، و (همچنين) گناه و ستم بناحق را، و اينکه چيزي را که خداوند دليلي براي آن نازل نکرده، شريک او قرار دهيد، و به خدا مطلبي نسبت دهيد که نميدانيد. ) (33) |
| وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (34) |
| براي هر قوم و جمعيتي، زمان و سرآمد (معيني) است، و هنگامي که سرآمد آنها فرا رسد، نه ساعتي از آن تاخير ميکنند، و نه بر آن پيشي ميگيرند. (34) |
| يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (35) |
| اي فرزندان آدم! اگر رسولاني از خود شما به سراغتان بيايند که آيات مرا براي شما بازگو کنند، (از آنها پيروي کنيد،) کساني که پرهيزگاري پيشه کنند و عمل صالح انجام دهند (و در اصلاح خويش و ديگران بکوشند)، نه ترسي بر آنهاست و نه غمناک مي شوند. (35) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (36) |
| و آنها که آيات ما را تکذيب کنند، و در برابر آن تکبر ورزند، اهل دوزخند، جاودانه در آن خواهند ماند. (36) |
| فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (37) |
| چه کسي ستمکارتر است از آنها که بر خدا دروغ ميبندند، يا آيات او را تکذيب مي کنند؟! آنها نصيبشان را از آنچه مقدر شده (از نعمتها و مواهب اين جهان) ميبرند، تا زماني که فرستادگان ما [= فرشتگان قبض ارواح] به سراغشان روند و جانشان را بگيرند، از آنها ميپرسند: (کجايند معبودهايي که غير از خدا ميخوانديد؟! (چرا به ياري شما نمي آيند؟!)) ميگويند: (آنها (همه) گم شدند (و از ما دور گشتند!)) و بر ضد خود گواهي ميدهند که کافر بودند! (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |