| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 155 |
|
| قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِنْ لَا تَعْلَمُونَ (38) |
| گويد: به ميان امتهايى که پيش از شما بوده‌اند، از جن و انس، در آتش داخل شويد. هر امتى که به آتش داخل شود امت همکيش خود را لعنت کند. تا چون همگى در آنجا گرد آيند، گروه‌هايى که پيرو بوده‌اند در باره گروه‌هايى که پيشوا بوده‌اند گويند: پروردگارا، اينان ما را گمراه کردند، دو چندان در آتش عذابشان کن. گويد: عذاب همه دوچندان است ولى شما نمى‌دانيد. (38) |
| وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ (39) |
| پيشوايان به پيروان گويند: شما را بر ما هيچ برترى نيست، اينک به کيفر کارهايى که کرده بوديد عذاب را بچشيد. (39) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (40) |
| درهاى آسمان بر روى کسانى که آيات ما را تکذيب کرده‌اند و از آنها سر برتافته‌اند، گشوده نخواهد شد و به بهشت در نخواهند آمد تا آنگاه که شتر از سوراخ سوزن بگذرد. و مجرمان را اينچنين کيفر مى‌دهيم. (40) |
| لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِنْ فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (41) |
| بسترى از آتش جهنم در زير و پوششى از آتش جهنم بر روى دارند. و ستمکاران را اينچنين کيفر مى‌دهيم. (41) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (42) |
| به هيچ کس جز اندازه توانش تکليف نمى‌کنيم. آنان که ايمان آورده‌اند و کارهاى نيکو کرده‌اند اهل بهشتند و در آنجا جاويدانند. (42) |
| وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (43) |
| و هرگونه کينه‌اى را از دلشان برمى‌کنيم. نهرها در زير پايشان جارى است. گويند: سپاس خدايى را که ما را بدين راه رهبرى کرده و اگر ما را رهبرى نکرده بود، راه خويش نمى‌يافتيم. رسولان پروردگار ما به حق آمدند. و آنگاه ايشان را ندا دهند که به پاداش کارهايى که مى‌کرديد اين بهشت را به شما داده‌اند. (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |