| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 139 |
|
| وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ ۗ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَىٰ نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ ۖ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا ۖ وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (91) |
| وقتى که مى‌گويند که خدا بر هيچ انسانى چيزى نازل نکرده است، خدا را آنچنان که درخور اوست نشناخته‌اند. بگو: کتابى را که موسى براى روشنايى و هدايت مردم آورد، چه کسى بر او نازل کرده بود؟ آن را بر کاغذها نوشتيد، پاره‌اى از آن را آشکار مى‌سازيد ولى بيشترين را پنهان مى‌داريد. به شما چيزها آموختند که از اين پيش نه شما مى‌دانستيد و نه پدرانتان مى‌دانستند. بگو: آن اللّه است. آنگاه رهايشان ساز تا همچنان به انکار خويش دلخوش باشند. (91) |
| وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (92) |
| اين است کتابى مبارک که نازل کرده‌ايم، تصديق کننده چيزى است که پيش از آن نازل شده است. تا با آن مردم اُمّ القُرى و مردم اطرافش را بيم دهى. کسانى که به روز قيامت ايمان دارند به آن نيز ايمان دارند. اينان مراقب نمازهاى خويشند. (92) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93) |
| کيست ستمکارتر از آن کس که به خدا دروغ بست يا گفت که به من وحى شده و حال آنکه به او هيچ چيز وحى نشده بود و آن کس که گفت: من نيز همانند آياتى که خدا نازل کرده است، نازل خواهم کرد؟ اگر ببينى آنگاه که اين ستمکاران در سکرات مرگ گرفتارند و ملائکه بر آنها دست گشوده‌اند که: جان خويش بيرون کنيد، امروز شما را به عذابى خوارکننده عذاب مى‌کنند، و اين به کيفر آن است که درباره خدا به ناحق سخن مى‌گفتيد و از آيات او سرپيچى مى‌کرديد. (93) |
| وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُمْ مَا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ ۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ ۚ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَا كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (94) |
| هرآينه، تنها تنها، آن سان که در آغاز شما را بيافريديم، نزد ما آمده‌ايد در حالى که هر چه را که ارزانيتان داشته بوديم پشت سر نهاده‌ايد و هيچ يک از شفيعانتان را که مى‌پنداشتيد با شما شريکند همراهتان نمى‌بينيم. از هم بريده شده‌ايد و پندار خود را گمگشته يافته‌ايد. (94) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |