| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 139 |
|
| وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ ۗ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَىٰ نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ ۖ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا ۖ وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (91) |
| يهوديان خدا را چنان که درخورِ عظمت اوست بزرگ نداشتند آن گاه که گفتند : خدا بر هيچ بشرى چيزى ( وحى و کتاب آسمانى ) فرو نفرستاده است . به آنان بگو : چه کسى آن کتابى را که موسى آورد و براى مردم مايه روشنى و هدايت بود فرو فرستاد ؟ شما آن را در کاغذهايى مى نويسيد و بخشى از آن را آشکار مى کنيد و بسيارى را نهان مى داريد . و به شما معارفى از دين آموخته شده است که نه خود مى توانستيد آنها را فراگيريد و نه پدرانتان . آيا آنها را چه کسى به شما آموخت ؟ بگو : خدا آن کتاب را نازل کرد و او آن حقايق را به شما آموخت . پس از اين پاسخ آنان را به حال خود واگذار تا در باطلى که فرو رفته اند بازى کنند . (91) |
| وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (92) |
| و اين قرآن کتابى است پرخير و برکت که ما آن را فرو فرستاديم و کتابى را که پيش از آن بوده است تصديق مى کند . آن را فرو فرستاديم تا به وسيله آن مردمِ ام القرى ( مکه ) و کسانى را که پيرامون آنند هشدار دهى . و کسانى که به سراى آخرت ايمان دارند ، به اين قرآن ايمان مى آورند و آنانند که بر نماز خود مراقبت مى کنند ( آن را با حالت خشوع به جاى مى آورند ) . (92) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93) |
| و کيست ستمکارتر از آن کس که با شريک قرار دادن براى خدا بر او دروغ بسته يا آن کس که گفته به من وحى شده در حالى که چيزى بر او وحى نشده است و آن کس که گفته من نيز به زودى مانند آنچه خدا نازل کرده است نازل خواهم کرد ؟ اى کاش مى ديدى زمانى را که اين ستمکاران در دشوارى هاى مرگ فرو رفته اند و فرشتگان دست هاى خود را گشوده اند و مى گويند : جان هاى خود را برآوريد ; امروز به سزاى آن سخنان دروغى که بر خدا مى بستيد و از روى تکبر آيات او را انکار مى کرديد به عذاب خوارکننده کيفر داده مى شويد . (93) |
| وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُمْ مَا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ ۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ ۚ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَا كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (94) |
| به راستى امروز ( روز مرگ ) همان گونه که نخستين بار شما را آفريديم تنها نزد ما آمده ايد ، و آنچه را به شما داده بوديم که در زندگى دنيا از آن بهره بريد ، پشت سر خود نهاده ايد ، و شفاعت کنندگان خود را که مى پنداشتيد در تدبير امور شما شريک خدا هستند با شما نمى بينيم . همانا ميان شما جدايى افتاده و اينک با مشاهده حقيقت ، آنچه باور کرده بوديد از شما دور گشته و ناپديد شده است . ( ناراستى اش براى شما آشکار گشته است ) (94) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |