| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 139 |
|
| وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قَالُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَىٰ بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ ۗ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذِي جَاءَ بِهِ مُوسَىٰ نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ ۖ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطِيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثِيرًا ۖ وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَلَا آبَاؤُكُمْ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ (91) |
| و آنها خدا را آن گونه که بايد، نشناختند که گفتند: خدا بر هيچ کس از بشر کتابي نفرستاده. بگو: کتاب توراتي را که موسي آورد و در آن نور (علم) و هدايت خلق بود چه کسي بر او فرستاد که شما آيات آن را در اوراق نگاشته، بعضي را آشکار مي‌نماييد و بسياري را پنهان مي‌داريد و آنچه را شما و پدرانتان نمي‌دانستيد به شما آموختند؟ بگو: خداست (که رسول و کتاب فرستد)، سپس آنها را بگذار تا به بازيچه خود فرو روند. (91) |
| وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَلِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (92) |
| و اين (قرآن) کتابي است که ما فرستاديم با خير و برکت بسيار و گواه صدق ساير کتب آسماني که در مقابل اوست (تا مردم را به پاداش الهي مژده دهي) و تا خلق را از اهل مکه و هر که به اطراف آن است بيم دهي. و آنان که به آخرت ايمان آوردند به اين کتاب نيز ايمان خواهند آورد و آنها (اوقات) نمازشان را محافظت مي‌نمايند. (92) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَنْ قَالَ سَأُنْزِلُ مِثْلَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ (93) |
| و کيست ستمکارتر از آن که بر خدا دروغي بندد و يا وحي به او نرسيده گويد: به من وحي مي‌رسد، و نيز گويد: من هم محققا مانند آن (کتاب) که خدا فرستاده خواهم آورد. و اگر (فضاحت و سختي حال) ستمکاران را ببيني آن گاه که در سکرات موت گرفتار مي‌شوند! و فرشتگان (براي قبض روح آنها) دست (قهر و قدرت) بر آورند و گويند: جان از تن به در کنيد، امروز کيفر عذاب و خواري مي‌کشيد چون بر خدا سخن به ناحق مي‌گفتيد و از (حکم) آيات او گردنکشي و تکبّر مي‌نموديد. (93) |
| وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُمْ مَا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ ۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ ۚ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَا كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (94) |
| و محققا شما يکايک به سوي ما باز آمديد آن گونه که اول بار شما را بيافريديم و آنچه را که (از مال و جاه) به شما داده بوديم همه را پشت سر وانهاديد و آن شفيعان را که به خيال باطل شريک ما در خود مي‌پنداشتيد با شما نمي‌بينيم! همانا ميان شما و آنان جدايي افتاد و آنچه (شفيع خود) مي‌پنداشتيد از دست شما رفت. (94) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |