| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 90 |
|
| وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا (75) |
| و شما را چيست که در راه خدا و [نجات ]مردان و زنان و کودکان مستضعف نمى جنگيد؟ همانان که مى گويند: پروردگارا! ما را از اين شهر (مکّه) که اهلش ستمگرند بيرون ببر، و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده و از جانب خود براى ما ياورى مقرّر دار. (75) |
| الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (76) |
| آنان که ايمان آورده اند در راه خدا مى جنگند، و آنان که کفر ورزيده اند در راه طاغوت مى جنگند، پس با ياران شيطان بجنگيد که قطعاً نيرنگ شيطان سست است. (76) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً ۚ وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ ۗ قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَىٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا (77) |
| آيا نظر نيفکنده اى به کسانى که [خواهان رفتن به جهاد بودند و ]به آنان گفته شد: [فعلا] دست نگهداريد و نماز را بر پا داريد و زکات بدهيد; ولى هنگامى که جنگ بر آنان مقرّر شد ناگهان گروهى از آنان از مردم مى ترسيدند مانند ترس از خدا يا ترسى بيشتر و گفتند: پروردگارا! براى چه جنگ را بر ما مقرّر کردى؟ چرا ما را تا زمانى نزديک مهلت ندادى؟ بگو: بهره دنيا اندک است و آخرت براى کسى که با تقوا باشد بهتر است، و شما به اندازه رشته هسته خرمايى ستم نمى بينيد. (77) |
| أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ ۗ وَإِنْ تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِنْدِكَ ۚ قُلْ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ فَمَالِ هَٰؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا (78) |
| هر جا که باشيد مرگ، شما را در مى يابد، اگر چه در دژهاى استوار باشيد، و اگر خوبى اى به آنان رسد مى گويند: اين از نزد خداست، و اگر بدى اى به آنان رسد مى گويند: اين از نزد تو است، بگو: همه از نزد خداست، پس اين قوم را چيست که نزديک است هيچ سخنى را درک نکنند؟! (78) |
| مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ ۚ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا (79) |
| هر گونه خوبى به تو برسد از خداست، و هر گونه بدى به تو برسد از خود تواست، و تو را براى مردم به عنوان رسول فرستاديم، و کافى است که خدا گواه [رسالت تو ]باشد. (79) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |