| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 420 |
|
| قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا (16) |
| بگو: اگر از مرگ يا کشته شدن فرار کنيد، فرار شما هرگز سودتان نمى دهد و [به فرض اين که سودتان بدهد] در آن صورت جز اندکى بهره مند نخواهيد شد. (16) |
| قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (17) |
| بگو: اگر خدا براى شما رنجى يا رحمتى اراده کند، کيست که شما را در مقابل (اراده) خدا مصون بدارد؟ در حالى که غير [از] خدا براى خود نه کارسازى مى يابند و نه يارى دهنده اى. (17) |
| ۞ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا ۖ وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا (18) |
| همانا خدا بازدارندگان [از يارى پيامبر] را از ميان شما و کسانى را که به برادرانشان مى گويند: به سوى ما بياييد، مى شناسد و جز اندکى به پيکار نمى آيند. (18) |
| أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَىٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ۚ أُولَٰئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (19) |
| در حالى که نسبت به شما بخل مىورزند پس وقتى که ترس بيايد، آنان را مى بينى به سوى تو مى نگرند در حالى که چشمانشان مى گردد; مانند کسى که بيهوشى مرگ بر او مستولى مى شود. پس وقتى که ترس برود با زبان هايى تيز به شما آزار مى رسانند در حالى که بر مال حرص مىورزند. اينان ايمان نياورده اند بدين سبب خدا اعمالشان را تباه کرده است و اين بر خدا آسان است. (19) |
| يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا ۖ وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا (20) |
| مى پندارند که احزاب نرفته اند و اگر احزاب [بار ديگر] بيايند آرزو مى کنند که اى کاش! آنان در ميان اعراب، باديه نشين بودند و از خبرهاى شما مى پرسيدند و اگر در ميان شما بودند جز اندکى پيکار نمى کردند. (20) |
| لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا (21) |
| بى شک براى شما در [روش] رسول خدا الگوى نيکويى وجود دارد، براى کسى که به خدا و روز واپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى کند. (21) |
| وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا (22) |
| و چون مؤمنان احزاب را ديدند گفتند: اين است آنچه خدا و رسول او به ما وعده داده اند و خدا و رسول او راست گفته اند و [تهاجم دشمن] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود. (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |