| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 420 |
|
| قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا (16) |
| بگو: (اگر از مرگ يا کشتهشدن فرار کنيد، سودي به حال شما نخواهد داشت، و در آن هنگام جز بهره کمي از زندگاني نخواهيد گرفت!) (16) |
| قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (17) |
| بگو: (چه کسي ميتواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدي يا رحمتي را براي شما اراده کند؟!) و آنها جز خدا هيچ سرپرست و ياوري براي خود نخواهند يافت. (17) |
| ۞ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا ۖ وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا (18) |
| خداوند کساني که مردم را از جنگ بازميداشتند و کساني را که به برادران خود ميگفتند: (بسوي ما بياييد (و خود را از معرکه بيرون کشيد)) بخوبي ميشناسد، و آنها (مردمي ضعيفند و) جز اندکي پيکار نميکنند! (18) |
| أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَىٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ۚ أُولَٰئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (19) |
| آنها در همه چيز نسبت به شما بخيلند، و هنگامي که (لحظات) ترس (و بحراني) پيش آيد، ميبيني آنچنان به تو نگاه ميکنند، و چشمهايشان در حدقه ميچرخد، که گويي ميخواهند قالب تهي کنند! اما وقتي حالت خوف و ترس فرو نشست، زبانهاي تند و خشن خود را با انبوهي از خشم و عصبانيت بر شما ميگشايند (و سهم خود را از غنايم مطالبه ميکنند!) در حالي که در آن نيز حريص و بخيلند، آنها (هرگز) ايمان نياورده اند، از اين رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد، و اين کار بر خدا آسان است. (19) |
| يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا ۖ وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا (20) |
| آنها گمان ميکنند هنوز لشکر احزاب نرفتهاند، و اگر برگردند (از ترس آنان) دوست ميدارند در ميان اعراب باديهنشين پراکنده (و پنهان) شوند و از اخبار شما جويا گردند، و اگر در ميان شما باشند جز اندکي پيکار نميکنند! (20) |
| لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا (21) |
| مسلما براي شما در زندگي رسول خدا سرمشق نيکويي بود، براي آنها که اميد به رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد ميکنند. (21) |
| وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا (22) |
| (اما) مومنان وقتي لشکر احزاب را ديدند گفتند: (اين همان است که خدا و رسولش به ما وعده داده، و خدا و رسولش راست گفتهاند!) و اين موضوع جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود. (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |