| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 290 |
|
| وَإِنْ كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا (76) |
| و به راستى نزديک بود تو را از اين سرزمين (مکه) برکَنَند تا از آن آواره ات کنند و در آن صورت [به حکم سنت ما] پس از تو جز اندکى درنگ نمى کردند[و تارومار مى شدند]. (76) |
| سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنْ رُسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا (77) |
| سنّتى که همواره در ميان [امت هاى] رسولانى که پيش از تو فرستاديم [جارى ]بوده است [که طغيانگران هلاک مى شدند] و براى سنّت ما هيچ دگرگونى نمى يابى. (77) |
| أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78) |
| نماز را از زوال خورشيد تا تاريکى شب برپادار و [نيز] نماز سپيده دم را، که نماز سپيده دم مورد گواهى [فرشتگان شب و روز] است. (78) |
| وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا (79) |
| و بخشى از شب را به عبادت بيدار باش که براى تو فزونى باشد; اميد است [بدين وسيله] پروردگارت تو را در جايگاهى ستوده قرار دهد. (79) |
| وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِيرًا (80) |
| و بگو: پروردگارا! مرا [در هر کارى] به نيکى داخل کن و به نيکى خارج ساز، و از نزد خودت برايم نيرويى يارى دهنده مقرر بدار. (80) |
| وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا (81) |
| و بگو: حق آمد و باطل نابود شد، که باطل نابود شدنى است. (81) |
| وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا (82) |
| و ما آنچه را براى مؤمنان مايه شفا و رحمت است از قرآن نازل مى کنيم; ولى براى ستمکاران [چيزى] جز زيان کارى نمى افزايد. (82) |
| وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا (83) |
| و چون به انسان نعمت ارزانى داريم روى بگرداند و متکبّرانه دورى کند و چون بدى به او برسد نااميد گردد. (83) |
| قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا (84) |
| بگو: هر کسى بر اساس خلق و خوى خويش عمل مى کند، و پروردگار شما آگاه تر است به آن کس که راه يافته تر است. (84) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا (85) |
| و از تو در باره روح مى پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و به شما از دانش جز اندکى داده نشده است. (85) |
| وَلَئِنْ شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا (86) |
| و اگر بخواهيم، قطعاً آنچه را به تو وحى کرده ايم [از يادت] مى بريم، آن گاه براى خودت در برابر ما کارسازى نمى يابى [که آن را از ما پس بگيرد]. (86) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |