| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 153 |
|
| قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| گفتند: پروردگارا! ما به خود ستم کرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نکنى قطعاً از زيانکاران خواهيم بود. (23) |
| قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (24) |
| [خدا] گفت: فرو شويد در حالى که بعضى از شما دشمن بعضى ديگريد و براى شما در زمين استقرار و بهره مندى اى خواهد بود. (24) |
| قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ (25) |
| [و] گفت: در زمين زندگى مى کنيد و در آن مى ميريد و [روز قيامت ]از آن بيرون آورده مى شويد. (25) |
| يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (26) |
| اى فرزندان آدم! همانا ما لباسى که شرمگاههاى شما را مى پوشاند و لباس زينت را بر شما نازل کرديم، و لباس تقواست که [از هر لباسى ]بهتر است. اين از آيات خداست; باشد که متذکّر شوند. (26) |
| يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ (27) |
| اى فرزندان آدم! مبادا شيطان شما را فريب دهد، چنانکه پدر و مادرتان را از آن بوستان بيرون کرد در حاليکه لباهايشان را از ايشان مى کَند تا شرمگاههايشان را به آنها نشان دهد. همانا او و کسانش شما را از جايى که آنها را نمى بينيد مى بينند. به يقين، ما شياطين را اولياى کسانى قرار داده ايم که ايمان نمى آورند. (27) |
| وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (28) |
| و هنگامى که کارى بسيار قبيح انجام مى دهند مى گويند: پدرانمان را بر آن کار يافته ايم و خدا ما را بدان امر کرده است بگو: بى شک خدا به کار زشت امر نمى کند. آيا چيزى را که نمى دانيد بر خدا مى بنديد؟ (28) |
| قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ (29) |
| بگو: پروردگارم به عدالت امر کرده است، و روى [دل ]خود را در هر عبادتى راست [به سوى او ]داريد و خدا را در حالى که عبادت را براى او خالص کرده ايد بخوانيد. همانگونه که اوّل بار شما را آفريد دوباره برمى گرديد (زنده مى شويد). (29) |
| فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (30) |
| گروهى را هدايت کرده و گروهى اند که گمراهى بر آنان ثابت شده است، زيرا آنان شياطين را بجاى خدا اولياى خود گرفته اند و مى پندارند هدايت يافتگانند. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |