| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 7 |
|
| قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38) |
| فرموديم: «جملگى از آن فرود آييد. پس اگر از جانب من شما را هدايتى رسد، آنان که هدايتم را پيروى کنند بر ايشان بيمى نيست و غمگين نخواهند شد. (38) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (39) |
| و[لى] کسانى که کفر ورزيدند و نشانه‌هاى ما را دروغ انگاشتند، آنانند که اهل آتشند؛ و در آن ماندگار خواهند بود.» (39) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40) |
| اى فرزندان اسرائيل، نعمتهايم را که بر شما ارزانى داشتم به ياد آريد، و به پيمانم وفا کنيد، تا به پيمانتان وفا کنم، و تنها از من بترسيد. (40) |
| وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ (41) |
| و بدانچه نازل کرده‌ام -که مؤيد همان چيزى است که با شماست- ايمان آريد؛ و نخستين منکر آن نباشيد، و آيات مرا به بهايى ناچيز نفروشيد، و تنها از من پروا کنيد. (41) |
| وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (42) |
| و حق را به باطل درنياميزيد، و حقيقت را -با آنکه خود مى‌دانيد- کتمان نکنيد. (42) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ (43) |
| و نماز را بر پا داريد، و زکات را بدهيد، و با رکوع‌کنندگان رکوع کنيد. (43) |
| ۞ أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (44) |
| آيا مردم را به نيکى فرمان مى‌دهيد و خود را فراموش مى‌کنيد، با اينکه شما کتاب [خدا] را مى‌خوانيد؟ آيا [هيچ] نمى‌انديشيد؟ (44) |
| وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45) |
| از شکيبايى و نماز يارى جوييد. و به راستى اين [کار] گران است، مگر بر فروتنان: (45) |
| الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46) |
| همان کسانى که مى‌دانند با پروردگار خود ديدار خواهند کرد؛ و به سوى او باز خواهند گشت. (46) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (47) |
| اى فرزندان اسرائيل، از نعمتهايم که بر شما ارزانى داشتم، و [از] اينکه من شما را بر جهانيان برترى دادم، ياد کنيد. (47) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (48) |
| و بترسيد از روزى که هيچ کس چيزى [از عذاب خدا] را از کسى دفع نمى‌کند؛ و نه از او شفاعتى پذيرفته، و نه به جاى وى بدلى گرفته مى‌شود؛ و نه يارى خواهند شد. (48) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |