| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 7 |
|
| قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38) |
| گفتيم: (همگي از آن، فرود آييد!* هرگاه هدايتي از طرف من براي شما آمد، کساني که از آن پيروي کنند، نه ترسي بر آنهاست، و نه غمگين شوند. ) (38) |
| وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (39) |
| و کساني که کافر شدند، و آيات ما را دروغ پنداشتند اهل دوزخند، و هميشه در آن خواهند بود. (39) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40) |
| اي فرزندان اسرائيل! نعمتهايي را که به شما ارزاني داشتم به ياد آوريد! و به پيماني که با من بسته ايد وفا کنيد، تا من نيز به پيمان شما وفا کنم. ( و در راه انجام وظيفه، و عمل به پيمانها) تنها از من بترسيد! (40) |
| وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ (41) |
| و به آنچه نازل کرده ام [= قرآن] ايمان بياوريد! که نشانه هاي آن، با آنچه در کتابهاي شماست، مطابقت دارد، و نخستين کافر به آن نباشيد! و آيات مرا به بهاي ناچيزي نفروشيد! (و به خاطر درآمد مختصري، نشانه هاي قرآن و پيامبر اسلام را، که در کتب شما موجود است، پنهان نکنيد!) و تنها از من (و مخالفت دستورهايم) بترسيد (نه از مردم)! (41) |
| وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (42) |
| و حق را با باطل نياميزيد! و حقيقت را با اينکه ميدانيد کتمان نکنيد! (42) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ (43) |
| و نماز را بپا داريد، و زکات را بپردازيد، و همراه رکوع کنندگان رکوع کنيد (و نماز را با جماعت بگزاريد)! (43) |
| ۞ أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (44) |
| آيا مردم را به نيکي (و ايمان به پيامبري که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت ميکنيد، اما خودتان را فراموش مينماييد، با اينکه شما کتاب (آسماني) را ميخوانيد! آيا نمي انديشيد؟! (44) |
| وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ (45) |
| از صبر و نماز ياري جوئيد، (و با استقامت و مهار هوسهاي دروني و توجه به پروردگار ، نيرو بگيريد،) و اين کار، جز براي خاشعان، گران است. (45) |
| الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (46) |
| آنها کساني هستند که ميدانند ديدارکننده پروردگار خويشند، و به سوي او بازميگردند. (46) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (47) |
| اي بني اسرائيل!* نعمتهايي را که به شما ارزاني داشتم به خاطر بياوريد، و (نيز به ياد آوريد که) من، شما را بر جهانيان، برتري بخشيدم. (47) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (48) |
| و از آن روز بترسيد که کسي مجازات ديگري را نميپذيرد و نه از او شفاعت پذيرفته ميشود، و نه غرامت از او قبول خواهد شد، و نه ياري ميشوند. (48) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |