| سوره 60 | سوره مبارکه الممتحنة | صفحه 550 |
|
| لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (6) |
| قطعاً براى شما در [پيروى از] آنان سرمشقى نيکوست [يعنى] براى کسى که به خدا و روز بازپسين اميد مى‌بندد. و هر کس روى برتابد [بداند که] خدا همان بى‌نياز ستوده[صفات] است. (6) |
| ۞ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً ۚ وَاللَّهُ قَدِيرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (7) |
| اميد است که خدا ميان شما و ميان کسانى از آنان که [ايشان را] دشمن داشتيد، دوستى برقرار کند، و خدا تواناست، و خدا آمرزنده مهربان است. (7) |
| لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ (8) |
| [اما] خدا شما را از کسانى که در [کار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان بيرون نکرده‌اند، باز نمى‌دارد که با آنان نيکى کنيد و با ايشان عدالت ورزيد، زيرا خدا دادگران را دوست مى‌دارد. (8) |
| إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (9) |
| فقط خدا شما را از دوستى با کسانى باز مى‌دارد که در [کار] دين با شما جنگ کرده و شما را از خانه‌هايتان بيرون رانده و در بيرون‌راندنتان با يکديگر همپشتى کرده‌اند. و هر کس آنان را به دوستى گيرد، آنان همان ستمگرانند. (9) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۚ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ۚ ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (10) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، چون زنان با ايمان مهاجر، نزد شما آيند آنان را بيازماييد. خدا به ايمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باايمان تشخيص داديد، ديگر ايشان را به سوى کافران بازنگردانيد: نه آن زنان بر ايشان حلالند و نه آن [مردان] بر اين زنان حلال. و هر چه خرج [اين زنان] کرده‌اند به [شوهران] آنها بدهيد، و بر شما گناهى نيست که -در صورتى که مَهرشان را به آنان بدهيد- با ايشان ازدواج کنيد، و به پيوندهاى قبلى کافران متمسک نشويد [و پايبند نباشيد ]و آنچه را شما [براى زنان مرتد و فرارى خود که به کفار پناهنده شده‌اند] خرج کرده‌ايد، [از کافران] مطالبه کنيد، و آنها هم بايد آنچه را خرج کرده‌اند [از شما] مطالبه کنند. اين حکم خداست [که] ميان شما داورى مى‌کند، و خدا داناى حکيم است. (10) |
| وَإِنْ فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ (11) |
| و در صورتى که [زنى] از همسران شما به سوى کفار رفت [و کفار مَهر مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنيمت يافتيد؛ پس به کسانى که همسرانشان رفته‌اند، معادل آنچه خرج کرده‌اند بدهيد، و از آن خدايى که به او ايمان داريد بترسيد. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |