| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 439 |
|
| هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَمَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتًا ۖ وَلَا يَزِيدُ الْكَافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَسَارًا (39) |
| اوست آن کس که شما را در اين سرزمين جانشين گردانيد. پس هر کس کفر ورزد کفرش به زيان اوست، و کافران را کفرشان جز دشمنى نزد پروردگارشان نمى‌افزايد، و کافران را کفرشان غير از زيان نمى‌افزايد. (39) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ شُرَكَاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا فَهُمْ عَلَىٰ بَيِّنَتٍ مِنْهُ ۚ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلَّا غُرُورًا (40) |
| بگو: «به من خبر دهيد از شريکان خودتان که به جاى خدا مى‌خوانيد؛ به من نشان دهيد که چه چيزى از زمين را آفريده‌اند؟ يا آنان در [کار] آسمانها همکارى داشته‌اند؟ يا به ايشان کتابى داده‌ايم که دليلى بر [حقّانيّت] خود از آن دارند؟» [نه،] بلکه ستمکاران جز فريب به يکديگر وعده نمى‌دهند. (40) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا ۚ وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا (41) |
| همانا خدا آسمانها و زمين را نگاه مى‌دارد تا نيفتند، و اگر بيفتند بعد از او هيچ کس آنها را نگاه نمى‌دارد؛ اوست بردبار آمرزنده. (41) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِيرٌ لَيَكُونُنَّ أَهْدَىٰ مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِيرٌ مَا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا (42) |
| و با سوگندهاى سخت خود به خدا سوگند ياد کردند که اگر هرآينه هشداردهنده‌اى براى آنان بيايد، قطعاً از هر يک از امتها[ى ديگر] راه‌يافته‌تر شوند، و[لى] چون هشداردهنده‌اى براى ايشان آمد، جز بر نفرتشان نيفزود. (42) |
| اسْتِكْبَارًا فِي الْأَرْضِ وَمَكْرَ السَّيِّئِ ۚ وَلَا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ ۚ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا (43) |
| [انگيزه] اين کارشان فقط گردنکشى در [روى] زمين و نيرنگ زشت بود، و نيرنگ زشت جز [دامن] صاحبش را نگيرد. پس آيا جز سنّت [و سرنوشت شوم] پيشينيان را انتظار مى‌برند؟ و هرگز براى سنّت خدا دگرگونى نخواهى يافت. (43) |
| أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَكَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِنْ شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا (44) |
| آيا در زمين نگرديده‌اند تا فرجام [کار] کسانى را که پيش از ايشان [زيسته] و نيرومندتر از ايشان بودند بنگرند؟ و هيچ چيز، نه در آسمانها و نه در زمين، خدا را درمانده نکرده است، چرا که او همواره داناى تواناست. (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |