| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 174 |
|
| وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (179) |
| و در حقيقت، بسيارى از جنّيان و آدميان را براى دوزخ آفريده‌ايم. [چرا که] دلهايى دارند که با آن [حقايق را] دريافت نمى‌کنند، و چشمانى دارند که با آنها نمى‌بينند، و گوشهايى دارند که با آنها نمى‌شنوند. آنان همانند چهارپايان بلکه گمراه‌ترند. [آرى،] آنها همان غافل‌ماندگانند. (179) |
| وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (180) |
| و نامهاى نيکو به خدا اختصاص دارد، پس او را با آنها بخوانيد، و کسانى را که در مورد نامهاى او به کژى مى‌گرايند رها کنيد. زودا که به [سزاى] آنچه انجام مى‌دادند کيفر خواهند يافت. (180) |
| وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ (181) |
| و از ميان کسانى که آفريده‌ايم، گروهى هستند که به حق هدايت مى‌کنند و به حق داورى مى‌نمايند. (181) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (182) |
| و کسانى که آيات ما را تکذيب کردند، به تدريج، از جايى که نمى‌دانند گريبانشان را خواهيم گرفت. (182) |
| وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (183) |
| و به آنان مهلت مى‌دهم، که تدبير من استوار است. (183) |
| أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ (184) |
| آيا نينديشيده‌اند که همنشين آنان هيچ جنونى ندارد؟ او جز هشداردهنده‌اى آشکار نيست. (184) |
| أَوَلَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (185) |
| آيا در ملکوت آسمانها و زمين و هر چيزى که خدا آفريده است ننگريسته‌اند؛ و اينکه شايد هنگام مرگشان نزديک شده باشد؟ پس به کدام سخن، بعد از قرآن ايمان مى‌آورند؟ (185) |
| مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ ۚ وَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (186) |
| هر که را خداوند گمراه کند، براى او هيچ رهبرى نيست، و آنان را در طغيانشان سرگردان وا مى‌گذارد. (186) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي ۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً ۗ يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (187) |
| از تو در باره قيامت مى‌پرسند [که] وقوع آن چه وقت است؟ بگو: «علم آن، تنها نزد پروردگار من است. جز او [هيچ کس] آن را به موقع خود آشکار نمى‌گرداند. [اين حادثه] بر آسمانها و زمين گران است، جز ناگهان به شما نمى‌رسد.» [باز] از تو مى‌پرسند گويا تو از [زمان وقوع] آن آگاهى. بگو: «علم آن، تنها نزد خداست، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.» (187) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |