| | سوره 92 | سوره مبارکه الليل | صفحه 596 | 
 | 
| لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15) | 
| کسي جز بدبختترين مردم وارد آن نميشود، (15) | 
| الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16) | 
| همان کس که (آيات خدا را) تکذيب کرد و به آن پشت نمود! (16) | 
| وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) | 
| و بزودي با تقواترين مردم از آن دور داشته ميشود، (17) | 
| الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18) | 
| همان کس که مال خود را (در راه خدا) ميبخشد تا پاک شود. (18) | 
| وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19) | 
| و هيچ کس را نزد او حق نعمتي نيست تا بخواهد (به اين وسيله) او را جزا دهد، (19) | 
| إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20) | 
| بلکه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ اوست، (20) | 
| وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21) | 
| و بزودي راضي و خشنود ميشود! (21) | 
|  | 
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | 
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر | 
| وَالضُّحَىٰ (1) | 
| قسم به روز در آن هنگام که آفتاب برآيد (و همه جا را فراگيرد)، (1) | 
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) | 
| و سوگند به شب در آن هنگام که آرام گيرد، (2) | 
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) | 
| که خداوند هرگز تو را وانگذاشته و مورد خشم قرار نداده است! (3) | 
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) | 
| و مسلما آخرت براي تو از دنيا بهتر است! (4) | 
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) | 
| و بزودي پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که خشنود شوي! (5) | 
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) | 
| آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! (6) | 
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) | 
| و تو را گمشده يافت و هدايت کرد، (7) | 
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) | 
| و تو را فقير يافت و بي نياز نمود، (8) | 
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) | 
| حال که چنين است يتيم را تحقير مکن، (9) | 
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) | 
| و سوال کننده را از خود مران، (10) | 
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) | 
| و نعمتهاي پروردگارت را بازگو کن! (11) | 
|  | 
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ | 
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر | 
| أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1) | 
| آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم، (1) | 
| وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2) | 
| و بار سنگين تو را از تو برنداشتيم؟! (2) | 
| الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (3) | 
| همان باري که سخت بر پشت تو سنگيني ميکرد! (3) | 
| وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (4) | 
| و آوازه تو را بلند ساختيم! (4) | 
| فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5) | 
| به يقين با (هر) سختي آساني است! (5) | 
| إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6) | 
| (آري) مسلما با (هر) سختي آساني است، (6) | 
| فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7) | 
| پس هنگامي که از کار مهمي فارغ ميشوي به مهم ديگري پرداز، (7) | 
| وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (8) | 
| و به سوي پروردگارت توجه کن! (8) | 
|  | 
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |