| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 419 |
|
| وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا (7) |
| (به خاطر آور) هنگامي را که از پيامبران پيمان گرفتيم، و (همچنين) از تو و از نوح و ابراهيم و موسي و عيسي بن مريم، و ما از همه آنان پيمان محکمي گرفتيم (که در اداي مسووليت تبليغ و رسالت کوتاهي نکنند)! (7) |
| لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (8) |
| به اين منظور که خدا راستگويان را از صدقشان (در ايمان و عمل صالح) سوال کند، و براي کافران عذابي دردناک آماده ساخته است. (8) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد در آن هنگام که لشکرهايي (عظيم) به سراغ شما آمدند، ولي ما باد و طوفان سختي بر آنان فرستاديم و لشکرياني که آنها را نميديديد (و به اين وسيله آنها را در هم شکستيم)، و خداوند هميشه به آنچه انجام ميدهيد بينا بوده است. (9) |
| إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) |
| (به خاطر بياوريد) زماني را که آنها از طرف بالا و پايين (شهر) بر شما وارد شدند (و مدينه را محاصره کردند) و زماني را که چشمها از شدت وحشت خيره شده و جانها به لب رسيده بود، و گمانهاي گوناگون بدي به خدا ميبرديد. (10) |
| هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) |
| آنجا بود که مومنان آزمايش شدند و تکان سختي خوردند! (11) |
| وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) |
| و (نيز) به خاطر آوريد زماني را که منافقان و بيماردلان ميگفتند: (خدا و پيامبرش جز وعده هاي دروغين به ما نداده اند!) (12) |
| وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا (13) |
| و (نيز) به خاطر آوريد زماني را که گروهي از آنها گفتند: (اي اهل يثرب (اي مردم مدينه)! اينجا جاي توقف شما نيست، به خانه هاي خود بازگرديد!) و گروهي از آنان از پيامبر اجازه بازگشت ميخواستند و ميگفتند: (خانه هاي ما بيحفاظ است!)، در حالي که بيحفاظ نبود، آنها فقط ميخواستند (از جنگ) فرار کنند. (13) |
| وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا (14) |
| آنها چنان بودند که اگر دشمنان از اطراف مدينه بر آنان وارد ميشدند و پيشنهاد بازگشت به سوي شرک به آنان ميکردند ميپذيرفتند، و جز مدت کمي (براي انتخاب اين راه) درنگ نميکردند! (14) |
| وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا (15) |
| (در حالي که) آنان قبل از اين با خدا عهد کرده بودند که پشت به دشمن نکنند، و عهد الهي مورد سوال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسوولند)! (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |