| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 349 |
|
| أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (105) |
| (به آنها گفته ميشود:) آيا آيات من بر شما خوانده نميشد، پس آن را تکذيب ميکرديد؟! (105) |
| قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ (106) |
| ميگويند: (پروردگارا! بدبختي ما بر ما چيره شد، و ما قوم گمراهي بوديم! (106) |
| رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (107) |
| پروردگارا! ما را از اين (دوزخ) بيرون آر، اگر بار ديگر تکرار کرديم قطعا ستمگريم (و مستحق عذاب)!) (107) |
| قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ (108) |
| (خداوند) ميگويد: (دور شويد در دوزخ، و با من سخن مگوييد! (108) |
| إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (109) |
| (فراموش کرده ايد) گروهي از بندگانم ميگفتند: پروردگارا! ما ايمان آورديم، ما را ببخش و بر ما رحم کن، و تو بهترين رحم کنندگاني! (109) |
| فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّىٰ أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ (110) |
| اما شما آنها را به باد مسخره گرفتيد تا شما را از ياد من غافل کردند، و شما به آنان ميخنديديد! (110) |
| إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (111) |
| ولي من امروز آنها را بخاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم، آنها پيروز و رستگارند!) (111) |
| قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ (112) |
| (خداوند) ميگويد: (چند سال در روي زمين توقف کرديد؟) (112) |
| قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ (113) |
| (در پاسخ) ميگويند: (تنها به اندازه يک روز، يا قسمتي از يک روز! از آنها که ميتوانند بشمارند بپرس!) (113) |
| قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (114) |
| ميگويد: ((آري،) شما مقدار کمي توقف نموديد اگر ميدانستيد!) (114) |
| أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ (115) |
| آيا گمان کرديد شما را بيهوده آفريده ايم، و بسوي ما باز نميگرديد؟ (115) |
| فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (116) |
| پس برتر است خداوندي که فرمانرواي حق است (از اينکه شما را بيهدف آفريده باشد)! معبودي جز او نيست، و او پروردگار عرش کريم است! (116) |
| وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (117) |
| و هر کس معبود ديگري را با خدا بخواند -و مسلما هيچ دليلي بر آن نخواهد داشت- حساب او نزد پروردگارش خواهد بود، يقينا کافران رستگار نخواهند شد! (117) |
| وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (118) |
| و بگو: (پروردگارا! مرا ببخش و رحمت کن، و تو بهترين رحم کنندگاني! به نام خداوند بخشنده و بخشايشگر (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |