| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 496 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حم (قسم به حميد و مجيد دو نام مقدس الهي) (1) |
| وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| قسم به اين کتاب روشن بيان. (2) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ (3) |
| که ما آن را در شبي مبارک (شب قدر) فرستاديم، که ما بيم کننده‌ايم (و خلق را از عذاب قيامت آگاه کنيم و بترسانيم). (3) |
| فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4) |
| در آن شب هر امر استواري (با حکمت و تدبير نظام احسن) معيّن و ممتاز مي‌گردد. (4) |
| أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (5) |
| تعيين آن امر البته از جانب ما که فرستنده پيغمبرانيم خواهد بود. (5) |
| رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6) |
| (اين ارسال رسول از) لطف و رحمت پروردگار توست که شنوا و داناست. (6) |
| رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ (7) |
| همان پروردگاري که خالق آسمانها و زمين و هر آنچه ميان آنهاست اوست اگر يقين داريد. (7) |
| لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8) |
| هيچ خدايي غير او نيست، او زنده مي‌گرداند و باز مي‌ميراند، او خداي آفريننده شما و پدران پيشين شماست. (8) |
| بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) |
| (کافران را به خدا و قيامت ايمان نيست) بلکه با شک و ريب (و استهزاء) به بازيچه (دنيا) مشغولند. (9) |
| فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ (10) |
| (اي رسول) منتظر باش روزي را که (بر عذاب کافران) آسمان دودي پديد آرد پيدا و آشکار. (10) |
| يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11) |
| آن دود آسماني که عذابي دردناک است مردم را احاطه کند. (11) |
| رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12) |
| (و کافران فرياد برآرند که) پروردگارا، اين عذاب از ما بر طرف ساز که ما البته ايمان مي‌آوريم. (12) |
| أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ (13) |
| کجا متذکر شده و ايمان مي‌آورند در صورتي که رسول ما با آيات روشن بيان آمد (و ايمان نياوردند). (13) |
| ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ (14) |
| پس (از مشاهده آيات) باز از او اعراض کردند و گفتند: او شخص ديوانه‌اي است که (مردم قرآن را) به او آموخته‌اند. (14) |
| إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) |
| ما تا زماني اندک (که براي امتحان) عذاب را (از شما) برمي‌داريم باز (به کفر خود) بر مي‌گرديد. (15) |
| يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ (16) |
| (اي رسول منتظر باش) آن روز بزرگ که ما (آنها را) به عذاب سخت بگيريم که البته ما (از آنها) انتقام خواهيم کشيد. (16) |
| ۞ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ (17) |
| و ما پيش از اين امت قوم فرعون را آزموديم و رسولي بزرگوار (مانند موسي) به سوي آنها فرستاديم. (17) |
| أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (18) |
| (او گفت) که (اي فرعونيان) امر بندگان خدا را به من واگذاريد، که من بر شما به يقين رسول امين پروردگارم. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |