| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 480 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (30) |
| آنان که گفتند: محققا پروردگار ما خداي يکتاست و بر اين ايمان پايدار ماندند فرشتگان رحمت بر آنها نازل شوند (و مژده دهند) که ديگر هيچ ترسي (از وقايع آينده) و حزن و اندوهي (از گذشته خود) نداشته باشيد و شما را به همان بهشتي که (انبيا) وعده دادند بشارت باد. (30) |
| نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ (31) |
| ما در دنيا و آخرت ياران و دوستداران شماييم و براي شما در بهشت ابد هر چه مايل باشيد يا آرزو و تقاضا کنيد همه مهيّاست. (31) |
| نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ (32) |
| اين سفره احسان را خداي غفور مهربان (به پاداش ثبات ايمان) براي شما گسترده است. (32) |
| وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ (33) |
| در جهان از آن کس که (چون پيغمبران) خلق را به سوي خدا خواند و نيکوکار گرديد و گفت که من از تسليم شوندگان خدايم کدام کس بهتر و نيکو گفتارتر است؟ (33) |
| وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ (34) |
| و هرگز نيکي و بدي در جهان يکسان نيست، هميشه بدي (خلق) را به بهترين شيوه (که خير و نيکي است پاداش ده و) دور کن تا همان کس که گويي با تو بر سر دشمني است دوست و خويش تو گردد. (34) |
| وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (35) |
| و ليکن به اين مقام بلند (يعني در پاداش بدي نيکي کردن) کسي نمي‌رسد جز آنان که (در راه دينداري) داراي مقام صبر و ثبات و (در معرفت الهي) صاحب حظّ بزرگند. (35) |
| وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (36) |
| و هر گاه از شيطان تو را وسوسه و تحريکي رسد به خدا پناه بر که او شنوا و داناست. (36) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (37) |
| و از جمله آيات قدرت الهي خلقت شب و روز و خورشيد و ماه است، نبايد هرگز پيش خورشيد و ماه سجده بريد، بلکه اگر به حقيقت خدا پرستيد خدايي را که خورشيد و ماه را آفريده است سجده و پرستش کنيد. (37) |
| فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ (38) |
| پس اگر کافران (از پرستش خدا) تکبر و بزرگ منشي ورزند فرشتگان (و قواي بي‌نهايت عالم بالا) که نزد خدايند شب و روز بي‌هيچ خستگي و ملال به تسبيح و طاعت حضرت حق مشغولند. (38) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |