| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 479 |
|
| وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (21) |
| و آنها به اعضاء بدن گويند: چرا بر اعمال ما شهادت داديد؟ آن اعضاء جواب گويند: خدايي که همه موجودات را به نطق آورد ما را نيز گويا گردانيد و او شما را نخستين بار بيافريد و باز به سوي او بازگردانيده مي‌شويد. (21) |
| وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (22) |
| و شما که (اعمال زشت خود را) پنهان مي‌داشتيد براي اين نبود که گوش و چشمهاي شما و پوست بدنهايتان امروز شهادت ندهند (زيرا تصور نمي‌کرديد که اعضاي شما هم شاهد اعمال شما هستند) و ليکن (گناه را پنهان مي‌کرديد) به گمانتان که اکثر اعمال زشتي که (از خلق) پنهان مي‌کنيد از خدا هم پنهان است و بر آن آگاه نيست. (22) |
| وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| و همين گمان باطل شما در باره خدا بود که موجب (معصيت و) هلاکت شما گرديد و امروز همه از زيانکاران شديد. (23) |
| فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ (24) |
| اينک اگر صبر و تحمل کنند (چگونه بتوانند که) جاي در آتش دارند و اگر فرياد و بيتابي کنند فريادرس و دادخواهي ندارند. (24) |
| ۞ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (25) |
| و ما رفيقان و ياراني (از شياطين) بر آنها گماشتيم تا آنچه پيش روي آنهاست (از نعمت و لذتهاي فاني دنيا) در نظرشان جلوه دادند و آنچه از عقب دارند (از نعمت و لذات ابدي آخرت فراموش کردند) و وعده عذاب الهي بر آنها حتم و لازم گرديد و چون امّتاني از جنّ و انس که پيش از آنها (غرق دنيا بودند و با کفر و عصيان) درگذشتند، سخت زبون و زيانکار شدند. (25) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (26) |
| و کافران (به مردم) گفتند: به اين قرآن گوش فرا ندهيد و سخنان لغو و باطل در آن القاء کنيد تا مگر بر او غالب شويد. (26) |
| فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (27) |
| ما هم کافران را البته عذابي سخت بچشانيم و بدتر از آنچه مي‌کردند کيفر کنيم. (27) |
| ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (28) |
| اين است جزاي دشمنان خدا که همان آتش دوزخ است که منزل ابدي آنهاست به کيفر آنکه آيات (و رسل) ما را انکار مي‌کردند. (28) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ (29) |
| و کافران (چون مشاهده عذاب کنند با حسرت و ندامت) گويند: پروردگارا، آن دو گروه از جنّ و انس را که ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا آنها را زير پا بيفکنيم تا پست و ذليل‌ترين مردم شوند. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |