| سوره 22 | سوره مبارکه الحج | صفحه 338 |
|
| وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ ۚ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (47) |
| و کافران (به سخريه) از تو تقاضاي تعجيل در عذاب مي‌کنند و هرگز خدا در وعده خود (به عذاب آنان) خلف نخواهد کرد، و همانا يک روز نزد خدا (و از نظر حلم او) چون هزار سال به حساب شماست. (47) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ أَمْلَيْتُ لَهَا وَهِيَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإِلَيَّ الْمَصِيرُ (48) |
| و بسا شهر و دياري که به اهلش با آنکه ستمکار بودند مهلت دادم تا روزي آنها را به انتقام گرفتم و بازگشت (خلق) به سوي من است (و هر نيک و بد را جزا خواهم داد). (48) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنَا لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ (49) |
| بگو که اي مردم، من براي شما رسول ترساننده مشفقي آشکار بيش نيستم. (49) |
| فَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ (50) |
| پس آنان که ايمان آوردند و نيکوکار گرديدند بر آنها آمرزش حق و رزق با لطف و کرامت عالي است. (50) |
| وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (51) |
| و آنان که در رد و انکار آيات ما سعي و کوشش کردند تا ما را به زانو درآورند آنها اهل آتش دوزخند. (51) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّىٰ أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (52) |
| و ما پيش از تو هيچ رسول و پيمبري نفرستاديم جز آنکه چون آياتي (براي هدايت خلق) تلاوت کرد شيطان (جن و انس) در آن آيات الهي القاء دسيسه کرد، آن گاه خدا آنچه شيطان القاء مي‌کند محو و نابود مي‌سازد سپس آيات خود را محکم و استوار مي‌گرداند، و خدا دانا (به حقايق امور) و درستکار (در نظام عالم) است. (52) |
| لِيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (53) |
| تا خدا به آن القائات شيطان کساني را که دلهايشان مبتلا به مرض (نفاق و شک يا کفر) و قساوت است بيازمايد (و باطن آنها را پديدار سازد) و همانا (کافران و) ستمکاران عالم سخت در ستيزه و دشمني دور (از حق) مي‌باشند. (53) |
| وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (54) |
| و تا آنکه اهل علم و معرفت به يقين بدانند که اين آيات قرآن به حق از جانب پروردگار تو نازل گرديده که بدان ايمان آورند و دلهاشان پيش او خاضع و خاشع شود، و البته خدا اهل ايمان را به راهي راست هدايت خواهد کرد. (54) |
| وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ يَأْتِيَهُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَقِيمٍ (55) |
| و آنان که کافرند در (اينکه نزول) قرآن (از جانب خداست يا در وعد و وعيد قرآن) هميشه شک دارند تا وقتي که ناگهان ساعت مرگ (يا قيامت) فرا رسد يا عذاب روز عقيم بي‌خير (که شب آسايش و خير و سعادت در پي ندارد) بر آنها فرود آيد. (55) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |