| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 330 |
|
| وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ (91) |
| و (ياد کن حال) آن زن (يعني مريم) را که دامنش را پاکيزه نگاه داشت و ما در آن از روح خود بدميديم و او را با فرزندش (عيسي) معجز و آيتي بزرگ براي اهل عالم قرار داديم. (91) |
| إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ (92) |
| اين طريقه شما آيين يگانه (و پاک اسلام) است و من يکتا پروردگار و آفريننده شما هستم، پس تنها مرا پرستش کنيد. (92) |
| وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ (93) |
| و امت (با اين سفارش) باز در کار دين، بين خود تفرقه و اختلاف انداختند (و ملت واحد را پريشان و متفرق ساختند ولي) باز رجوع همه به سوي ما خواهد بود. (93) |
| فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ (94) |
| پس هر کس اعمالش نيکو و داراي ايمان است سعيش (در راه دين) ضايع نخواهد شد و ما آن را کاملا مي‌نويسيم. (94) |
| وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (95) |
| و اهل دياري را که ما هلاک گردانيم ديگر زندگاني بر آنها حرام است و هرگز (به دنيا يا به ايمان) باز نخواهند گشت. (95) |
| حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ كُلِّ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ (96) |
| تا روزي که راه يأجوج و مأجوج باز شود و آنان از هر جانب (پست و) بلند زمين شتابان درآيند (که روز قيامت يا قيام ولي عصر عليه السّلام مقصود است). (96) |
| وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ (97) |
| و وعده (ثواب و عقاب) حق بسيار نزديک شود و ناگهان چشم کافران از حيرت بي‌حرکت فرو ماند (و فرياد کنند) اي واي بر ما که از اين روز غافل بوديم بلکه سخت به راه ستمکاري شتافتيم. (97) |
| إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (98) |
| (و به آن کافران خطاب شود) البته شما و آنچه غير خدا مي‌پرستيد امروز همه آتش افروز دوزخيد و در آن آتش وارد مي‌شويد. (98) |
| لَوْ كَانَ هَٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ (99) |
| اگر اين بتان (که شما مي‌پرستيد) به راستي خدايان بودند به دوزخ نمي‌شدند در صورتي که (شما و بتانتان) همه در آتش مخلد خواهيد بود. (99) |
| لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ (100) |
| آن کافران را در دوزخ زفير و ناله بسيار دردناکي است و در آنجا هيچ سخني (که مايه اميد و نشاط شود) نخواهند شنيد. (100) |
| إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ (101) |
| و البته (مؤمنان) آنان که توفيق و وعده نيکوي ما (در سرنوشت ازلي) بر آنها سبقت يافته از آن دوزخ به دور خواهند بود. (101) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |