| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 24 |
|
| وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ (154) |
| و به آنان که در راه خدا کشته شوند مرده نگوييد، بلکه زنده ابدي هستند و ليکن همه شما اين حقيقت را درنخواهيد يافت. (154) |
| وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ (155) |
| و البته شما را به پاره‌اي از سختي‌ها چون ترس و گرسنگي و نقصان اموال و نفوس و آفات زراعت بيازماييم، و صابران را بشارت و مژده بده. (155) |
| الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ (156) |
| آنان که چون به حادثه سخت و ناگواري دچار شوند (صبوري پيش گرفته و) گويند: ما به فرمان خدا آمده‌ايم و به سوي او رجوع خواهيم کرد. (156) |
| أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ (157) |
| آن گروهند که مخصوص به درود و الطاف الهي و رحمت خاص خدايند و آنها خود هدايت يافتگانند. (157) |
| ۞ إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ (158) |
| سعي صفا و مروه از شعائر دين خداست، پس هر کس حجّ خانه کعبه يا اعمال مخصوص عمره به جاي آورد باکي بر او نيست که سعي صفا و مروه نيز به جاي آرد، و هر کس به راه خير و نيکي شتابد (خدا پاداش وي خواهد داد که) خدا قدردان و (به همه امور خلق) عالم است. (158) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ (159) |
| آن گروه (از علماي اهل کتاب) که آيات واضحه و هدايتي را که فرستاديم کتمان نمايند بعد از آنکه آن را براي (هدايت) مردم در کتاب آسماني بيان کرديم، آنها را خدا و تمام لعن کنندگان (از جن و انس و ملک) نيز لعن مي‌کنند. (159) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (160) |
| مگر آنهايي که توبه کردند و به اصلاح مفاسد اعمال خود پرداختند و بيان کردند (آنچه را که کتمان کردند)، پس توبه اينان را مي‌پذيرم که منم توبه پذير و مهربان. (160) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (161) |
| آنان که کافر شده و به عقيده کفر مردند البته بر آن گروه، خدا و فرشتگان و مردمان همه لعن مي‌فرستند. (161) |
| خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (162) |
| هميشه در جهنم (به عذاب و شکنجه) باشند، نه بر آنان تخفيف عذاب دهند و نه به نظر رحمت بنگرند. (162) |
| وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ (163) |
| و خداي شما، خداي يکتاست، نيست خدايي مگر او که بخشاينده و مهربان است. (163) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |