| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | صفحه 592 |
|
| بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16) |
| [ولي شما منکران لجوج به سوي راه رستگاري نمي رويد] بلکه زندگي دنيا را [بر آن] ترجيح مي دهيد. (16) |
| وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17) |
| در حالي که آخرت بهتر و پايدارتر است. (17) |
| إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18) |
| همانا اين [حقايق] در کتاب هاي آسماني پيشين هست. (18) |
| صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19) |
| [در] کتاب هاي ابراهيم وموسي. (19) |
| سوره 88 | سوره مبارکه الغاشية | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (1) |
| آيا خبر حادثه هولناکي که [همه انسان ها را از هر سو] فرا مي گيرد، به تو رسيده است؟ (1) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (2) |
| در آن روز چهره هايي زبون و شرمسارند؛ (2) |
| عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ (3) |
| [آنان که همواره در دنيا] کوشيده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودي نيافته اند] (3) |
| تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (4) |
| در آتشي سوزان درآيند. (4) |
| تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5) |
| آنان را از چشمه اي بسيار داغ مي نوشانند؛ (5) |
| لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ (6) |
| براي آنان طعامي جز خار خشک و زهرآگين وجود ندارد (6) |
| لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (7) |
| که نه فربه مي کند و نه از گرسنگي بي نياز مي نمايد. (7) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ (8) |
| در آن روز چهره هايي شاداب و باطراوت اند (8) |
| لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9) |
| از تلاش و کوشش خود خشنودند (9) |
| فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (10) |
| در بهشتي برين اند (10) |
| لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11) |
| در آنجا سخن لغو وبيهوده نشنوند (11) |
| فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12) |
| در آن چشمه اي روان است (12) |
| فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13) |
| [و] در آنجا تخت هايي بلند و با ارزش قرار دارد (13) |
| وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14) |
| و [در کنار چشمه هايش] قدح ها نهاده شده است (14) |
| وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15) |
| و [ديگر از نعمت هايش] بالش هايي پهلوي هم چيده [براي تکيه زدن بهشتي ها] ست (15) |
| وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16) |
| و فرش هايي زربافت و گسترده [که روي آن مي نشينند.] (16) |
| أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17) |
| آيا با تأمل به شتر نمي نگرند که چگونه آفريده شده؟ (17) |
| وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18) |
| و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (18) |
| وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19) |
| و به کوه ها که چگونه در جاي خود نصب شده؟ (19) |
| وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20) |
| و به زمين که چگونه گسترده شده؟ (20) |
| فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21) |
| پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده اي؛ (21) |
| لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22) |
| تو بر آنان مسلط نيستي [که به قبول ايمان مجبورشان کني،] (22) |
| إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (23) |
| ولي کسي که [به دنبال تذکر پي در پي] روي گردانيد و کفر ورزيد. (23) |
| فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (24) |
| پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (24) |
| إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25) |
| قطعاً بازگشت آنان به سوي ماست. (25) |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (26) |
| آن گاه بي ترديد حسابشان بر عهده ماست. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |