| سوره 86 | سوره مبارکه الطارق | صفحه 591 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1) |
| سوگند به آسمان و به چيزي که در شب پديدار مي شود؛ (1) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2) |
| و تو چه مي داني چيزي که در شب پديدار مي شود، چيست؟ (2) |
| النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3) |
| همان ستاره درخشاني است که پرده ظلمت را مي شکافد. (3) |
| إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4) |
| هيچ کس نيست مگر اينکه بر او نگهباني است. (4) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5) |
| پس انسان بايد با تأمل بنگرد که از چه چيز آفريده شده است؟ (5) |
| خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6) |
| از آبي جهنده آفريده شده است؛ (6) |
| يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7) |
| [آبي که] از صلب مرد و از ميان استخوان هاي سينه زن بيرون مي آيد. (7) |
| إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8) |
| بي ترديد خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (8) |
| يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9) |
| روزي که رازها فاش مي شود. (9) |
| فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10) |
| پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نيرويي است و نه ياوري. (10) |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) |
| سوگند به آسمان که داراي باران فراوان و پرريزش است. (11) |
| وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12) |
| و سوگند به زمين که [براي جوشيدن چشمه ها و کشت و زرع و روييدن نباتات] داراي شکاف است. (12) |
| إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13) |
| بي ترديد که اين قرآن، سخني جداکننده [ميان حق و باطل] است (13) |
| وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14) |
| و آن هرگز شوخي نيست. (14) |
| إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15) |
| آنان همواره [براي خاموش کردن نور حق] حيله مي کنند (15) |
| وَأَكِيدُ كَيْدًا (16) |
| و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبيري [مناسب] مي کنم. (16) |
| فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17) |
| پس کافران را مهلت ده و مدت اندکي آنان را در اين حالي که هستند، واگذار. (17) |
| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1) |
| نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفي و جلي دارد] منزّه و پاک بدار. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2) |
| آنکه آفريد، پس درست و نيکو گردانيد. (2) |
| وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3) |
| و آنکه اندازه قرار داد و هدايت کرد، (3) |
| وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4) |
| و آنکه چراگاه را رويانيد، (4) |
| فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5) |
| و آن را خاشاکي سياه گردانيد، (5) |
| سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (6) |
| به زودي قرآن را بر تو مي خوانيم، پس هرگز فراموش نخواهي کرد، (6) |
| إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7) |
| جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، مي داند. (7) |
| وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8) |
| و تو را براي آسان ترين راه [که شريعت سمحه و سهله است] آماده مي کنيم. (8) |
| فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9) |
| پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (9) |
| سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (10) |
| کسي که از خدا مي ترسد، به زودي متذکّر مي شود. (10) |
| وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11) |
| و کسي که از همه بدبخت تر است از آن کناره مي گيرد. (11) |
| الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12) |
| همان کسي که در آتش بزرگ تر در مي آيد. (12) |
| ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13) |
| آن گاه در آنجا نه مي ميرد و نه به خوشي زندگي مي کند. (13) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14) |
| بي ترديد کسي که خود را [از زشتي هاي باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (14) |
| وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15) |
| و نام پروردگارش را ياد کرد، پس نماز خواند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |