| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 479 |
|
| وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (21) |
| و آنان به پوستشان مي گويند: چرا بر ضد ما گواهي داديد؟ مي گويند: همان خدايي که هر موجودي را به سخن آورد، ما را گويا ساخت، و او شما را نخستين بار آفريد و به سوي او بازگردانده مي شويد. (21) |
| وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (22) |
| و شما [هنگام ارتکاب گناه در دنيا] از اينکه مبادا گوش و چشم و پوستتان بر ضد شما گواهي دهند، پنهان نمي شديد، بلکه گمان کرديد که خدا بسياري از آنچه را که [در خلوت] مرتکب مي شديد، نمي داند!! (22) |
| وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| و اين گمانتان بود که به پروردگارتان برديد [و همان] شما را هلاک کرد، در نتيجه از زيانکاران شديد. (23) |
| فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ (24) |
| پس اگر [بر همين حال] ايستادگي کنند، جايگاهشان دوزخ است، و اگر [براي به دست آوردن خشنودي خدا] عذرخواهي کنند، عذرشان مورد پذيرش قرار نخواهد گرفت. (24) |
| ۞ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (25) |
| [به خاطر کفر و طغيانشان] براي آنان همنشيناني [مفسد و تبهکار] گماشتيم که لذايذ مادي و شهواني حال و آينده را در نظرشان زيبا و دلربا جلوه دادند، و فرمان عذاب بر آنان در [زمره] گروه هايي از جن و انس که پيش از آنان گذشتند، محقق و ثابت شد، آنان بي ترديد زيانکارند. (25) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (26) |
| کافران گفتند: به اين قرآن گوش ندهيد و [هنگام قرائتش] سخنان لهو و بيهوده [و سر و صداهاي بي معنا] در آن افکنيد [تا کسي نشنود!] شايد که پيروز شويد. (26) |
| فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (27) |
| به يقين کافران را عذابي سخت مي چشانيم، و بي ترديد آنان را بر پايه بدترين اعمالي که همواره مرتکب مي شدند، کيفر مي دهيم. (27) |
| ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (28) |
| اين است کيفر دشمنان خدا که آتش است، براي آنان در آتش دوزخ سرايي جاودانه و هميشگي است، کيفري است [ويژه و سخت]، براي اينکه همواره آيات ما را انکار مي کردند. (28) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ (29) |
| و کافران مي گويند: پروردگارا! آنان که از گروه جنّ و انس ما را گمراه کردند، به ما نشان بده تا زير پاي خود گذاريم، براي اينکه از پست ترينان شوند. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |