| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 188 |
|
| كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ رَسُولِهِ إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (7) |
| چگونه مشرکان را نزد خدا و پيامبرش پيماني [استوار] تواند بود [در صورتي که همواره پيمان شکني مي کنند] مگر کساني که با آنان در کنار مسجد الحرام پيمان بسته ايد، پس تا زماني که [به پيمانشان] با شما پايداري کنند، شما هم به پيمانتان با آنان پايداري کنيد؛ زيرا خدا پرهيزکاران را دوست دارد. (7) |
| كَيْفَ وَإِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ وَأَكْثَرُهُمْ فَاسِقُونَ (8) |
| چگونه [مشرکان بر پيمان خود پاي بندند؟] و در صورتي که اگر بر شما چيره شوند، نه [پيوندِ] خويشاوندي را در حقّ شما رعايت مي کنند، نه پيماني را!! شما را با زبانشان خشنود مي کنند، ولي دل هايشان [از خشنود کردن شما] امتناع دارد و بيشترشان فاسقند. (8) |
| اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (9) |
| آيات خدا را در برابر بهايي اندک فروختند و مردم را از راه خدا بازداشتند؛ راستي چه بد است آنچه را همواره انجام مي دادند. (9) |
| لَا يَرْقُبُونَ فِي مُؤْمِنٍ إِلًّا وَلَا ذِمَّةً ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ (10) |
| در حقّ هيچ مؤمني رعايتِ [پيوندِ] خويشاوندي و پيماني را نمي کنند؛ و آنان همان تجاوز کارانند. (10) |
| فَإِنْ تَابُوا وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ ۗ وَنُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (11) |
| پس اگر [از پيمان شکني، قطع رحم، کفر و شرک] توبه کنند و نماز را بر پا دارند و زکات بپردازند، برادران ديني شمايند؛ و ما آيات خود را براي گروهي که [واقعيات را] مي دانند، به صورت هاي گوناگون بيان مي کنيم. (11) |
| وَإِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ ۙ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ (12) |
| و اگر پيمان هايشان را پس از تعهدشان شکستند و در دين شما زبان به طعنه و عيب جويي گشودند، در اين صورت با پيشوايان کفر بجنگيد که آنان را [نسبت به پيمان هايشان] هيچ تعهدي نيست، باشد که [از طعنه زدن و پيمان شکني] بازايستند. (12) |
| أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (13) |
| چرا و براي چه نمي جنگيد؟ آن هم با گروهي که پيمان هاي خود را شکستند، و عزمشان را بر بيرون کردن پيامبر از وطنش جزم کردند و هم آنان بودند که نخستين بار با شما جنگيدند، آيا از آنان مي ترسيد؟! در صورتي که اگر مؤمن هستيد، خدا سزاوارتر است که از او بترسيد. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |